Πίσω στο ευρετήριο

 Η Ελλάδα καίγεται  

Τις πταίει;

Της Χριστιάννας Λούπα*

loupachr@otenet.gr

Ένα αποτεφρωμένο κράτος απ’ άκρη σ’ άκρη. Και πάνω στις στάχτες και τ’ αποκαΐδια να ξιφουλκούν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι για το ποιος φταίει. Κι η Ελλάδα να πνέει τα λοίσθια, καθώς αργοπεθαίνει από την έλλειψη οξυγόνου. Κι οι πυροσβέστες να χάνουν τη ζωή τους υπακούοντας σε εντολές ανωτέρων, που αν όντως έδωσαν τέτοιες ανόητες και εγκληματικές διαταγές, πρέπει να στηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Τις πταίει λοιπόν; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν αποφασίσει να εξαφανίσουν την Ελλάδα από τον χάρτη; Ποιοι είναι αυτοί, που νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές; Τι συμβαίνει με τις φωτιές; Τι συμβαίνει με το Πυροσβεστικό Σώμα; Τι κονδύλια διατέθηκαν για τη δασοπροστασία; Ποια μέτρα πήραν οι αρμόδιοι για το φετινό καλοκαίρι, που όπως σαφέστατα είχαν προειδοποιήσει οι επιστήμονες, θα ήταν υψίστου κινδύνου για φωτιές, λόγω της παρατεταμένης χειμερινής ανομβρίας;

Είναι βολικό ωστόσο για κάποιους να καταλογίζουν ευθύνες στην Πυροσβεστική, μολονότι αυτή δεν είναι παρά ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της δασοπροστασίας. Η περσινή δήλωση του Προέδρου της Ένωσης Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος κυρίου Νίκου Διαμαντή, νομίζω ότι μιλά από μόνη της: «Η Πυροσβεστική καλείται να αναπληρώσει την απουσία Κτηματολογίου, τον μη καθορισμό χρήσεων γης, την έλλειψη δασικών δρόμων, τους παράνομους οικισμούς που ξεφυτρώνουν μέσα σε δασικές εκτάσεις, τις ανεξέλεγκτες χωματερές, τους εμπρησμούς. Όλοι εκείνοι που θα έπρεπε να μεριμνήσουν για την εφαρμογή πολιτικών πρόληψης, εμφανίζονται πάντα μετά την καταστροφή, για να εγκαλέσουν την Πυροσβεστική για τον βαθμό ετοιμότητας ή την ταχύτητα επέμβασης».

Η πολιτική πρόληψης των πυρκαγιών, σύμφωνα με τον κύριο Διαμαντή, επομένως είναι μάλλον ανύπαρκτη, αφού δεν υπάρχει κανένας συντονισμός ανάμεσα στους εμπλεκόμενους συντελεστές όπως αυτοδιοίκηση – δασαρχεία – οικιστές – Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας – κεντρική εξουσία. Κι ύστερα οι πυροσβέστες τρέχουν να … βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Ας μας πουν επιτέλους οι σοφές κεφαλές – οι νυν, οι πρώην και οι επόμενες - που διοικούν αυτό το κράτος, πού είναι τα καινούρια πυροσβεστικά αεροσκάφη τα οποία έχει τόση ανάγκη η χώρα μας; Έγινε ποτέ αυτή η παραγγελία; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, αφού εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια. Ένα ΟΧΙ μεγαλύτερο κι από της 28^ης Οκτωβρίου. Επί πλέον, τα δεκατρία πεπαλαιωμένα Canadair τύπου CL- 215, που διαθέτουμε, δεν μπορούν να πετάξουν όταν η θερμοκρασία υπερβαίνει τους 38^ο C και επομένως σε περιόδους καύσωνα καθίστανται άχρηστα. Αντίθετα, τα εννέα σύγχρονα Canadair CL-415 του στόλου μας θα μπορούσαν κάλλιστα να συνδυαστούν με τα Be-200 BERIEV, τα οποία θα ήταν ιδανικά για την Ελλάδα, αφού επιχειρούν χωρίς να επηρεάζονται από τις υψηλές θερμοκρασίες, μπορούν να μεταφέρουν πολύ μεγαλύτερη ποσότητα νερού και επιβραδυντικού υγρού, έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς 65 πυροσβεστών, ανεφοδιάζονται ακόμα και σε συνθήκες υψηλού κυματισμού της θάλασσας και τέλος αναπτύσσουν μεγαλύτερες ταχύτητες. Η άρνηση των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – γιατί ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα κάηκε και επί των δύο κυβερνήσεων - να ανανεώσουν τον πυροσβεστικό στόλο νομίζω πως μόνο ως εγκληματική μπορεί να χαρακτηριστεί ή, σύμφωνα με νομικούς συλλογισμούς, ως βαριά αμέλεια που οδήγησε στο έγκλημα.

Κι αναρωτιέται κάθε σώφρων άνθρωπος: τελικά αξίζει περισσότερο να αγοράσουμε 30 πολεμικά Eurofighter, όπως συμφωνήθηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ στη χώρα μας, από το να αγοράσουμε μερικά σύγχρονα πυροσβεστικά αεροσκάφη, μήπως και σωθεί αυτός ο τόπος από το παρανάλωμα, αλλά και οι ταλαίπωροι πυροσβέστες που χάνονται άδικα κάθε χρόνο; Επίσης, ας έχουμε υπόψη μας ότι το κόστος ενός μαχητικού F-16, ισοδυναμεί με 2,3 πυροσβεστικά αεροπλάνα κι ενός ελικοπτέρου Απάτσι με πέντε πυροσβεστικά ελικόπτερα. Δέκα άρματα μάχης λιγότερα θα σήμαιναν την αγορά 170 πυροσβεστικών οχημάτων ή τεσσάρων πυροσβεστικών ελικοπτέρων ή δύο πυροσβεστικών αεροσκαφών. Θα κινδυνεύαμε λοιπόν τόσο πολύ να χάσουμε τον όποιο πόλεμο, αν αγοράζαμε μερικά όπλα λιγότερα και αρκετά πυροσβεστικά περισσότερα;

 Όσον αφορά τους τρεις πυροσβέστες, που θρηνήσαμε στο Ρέθυμνο (και τον έναν που χαροπαλεύει), πολλά λέγονται. Ευελπιστούμε ότι οι ανακρίσεις και το πόρισμα του Εισαγγελέα Εφετών θα ρίξουν φως στα μυστηριώδη συμβάντα, που οδήγησαν στο θάνατο τα τρία παλικάρια. Πώς βρέθηκαν στη χαράδρα οι τρεις εποχικοί πυροσβέστες; Ποιος τους διέταξε να αυτοκτονήσουν, δεδομένου ότι το «φαινόμενο της καμινάδας» είναι γνωστό και στους πιο άπειρους ακόμα πυροσβέστες;

Αντί πάντως να κατολοφύρονται όλοι οι ιθύνοντες κατόπιν εορτής σαν τις μωρές παρθένες πάνω στους τάφους των άμοιρων  ανδρών, που έπεσαν στο καθήκον κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, καλό θα ήταν να αναλογιστούν τις ευθύνες τους απέναντι σ’ αυτόν τον τόπο και να συνειδητοποιήσουν ότι είναι εντολοδόχοι του συνόλου των Ελλήνων και υπόλογοι απέναντι στον κάθε πολίτη ξεχωριστά.

Ενός λεπτού σιγή ωστόσο, νομίζω πως θα ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής που θα μπορούσαμε να αποτίσουμε τόσο στους τρεις πυροσβέστες όσο και στους δύο πιλότους του μοιραίου Canadair. Ούτε κι αυτό το κάναμε όμως…

*Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας του βιβλίου «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή» (εκδόσεις Ιωλκός)