Ελληνισμός
με ημερομηνία λήξεως
Της
Χριστιάννας Λούπα*
Υπάρχουν
«Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» μέσα στην
Ευρωπαϊκή Ένωση; Μα και βέβαια υπάρχουν!
20.000 ήταν αρχικά, τώρα έχουν απομείνει
περί τους πεντακόσιους, ξεχασμένοι, λες,
από Θεό κι ανθρώπους. Πού; Μα στο νησί της
Αφροδίτης φυσικά, στη χερσόνησο της
Καρπασίας και δυτικά της Κερύνειας, στο
«χρυσοπράσινο φύλλο, ριγμένο στο
πέλαγος».
Μετά
την τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του
1974, τη διχοτόμηση της Κύπρου και τον
βίαιο εκπατρισμό των Ελληνοκυπρίων από
το βόρειο τμήμα του νησιού, κάποιοι με
πείσμα αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τις
πατρογονικές τους εστίες και παρέμειναν
στα κατεχόμενα εδάφη, ελπίζοντας ότι
μετά την εκεχειρία θα μπορούσαν να
συνεχίσουν μια φυσιολογική ζωή,
διατηρώντας τα βασικότερα ανθρώπινα
δικαιώματά τους. Πλανήθηκαν όμως πλάνην
οικτράν.
Μολονότι
κατά την Συμφωνία της Τρίτης Βιέννης
(2/8/1975), που υπογράφηκε μεταξύ Κληρίδη και
Ντενκτάς, ο τελευταίος δεσμεύτηκε ότι
στους «εγκλωβισμένους» «θα παρασχεθή
πάσα βοήθεια δια να δύνανται να διάγουν
μίαν ομαλήν ζωήν, περιλαμβανομένων
διευκολύνσεων εις τον εκπαιδευτικόν
τομέα και δια την άσκησιν της θρησκείας
των…», η γειτονική χώρα αποδεικνύεται
επίορκος για μια ακόμη φορά.
Ένα
πρόσφατο παράδειγμα για το πόσο «διευκολύνονται»
οι Ελληνοκύπριοι του βόρειου τμήματος
του νησιού να ασκούν το θρησκευτικό τους
δικαίωμα, αποτελούν τα θλιβερά γεγονότα
που συνέβησαν ανήμερα της γιορτής της
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Μονή
Αποστόλου Βαρνάβα, στην κατεχόμενη
Σαλαμίνα. Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο
Κύπρου Χρυσόστομο, Τούρκοι στρατιώτες
διέκοψαν τη θεία λειτουργία και
εκδίωξαν από τον χώρο τον ηγούμενο και
τους πιστούς, ενώ ο Κύπριος κυβερνητικός
εκπρόσωπος, κύριος Πάλμας, δήλωσε ότι
τέτοιες ενέργειες είναι απαράδεκτες και
δεν συμβάλλουν στην επαναπροσέγγιση των
δύο κοινοτήτων της Κύπρου.
Όσον
αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν
πρόκειται για παιδεία, αλλά μάλλον για
παίδεμα. Το ψευδοκράτος έχει
επανειλημμένα απαγορεύσει τον διορισμό
δασκάλων σε ελληνικά σχολεία των
κατεχομένων, όπως στο Ριζοκάρπασο, όπου
παρεμπιπτόντως ο τουρκικός στρατός τον
περασμένο μήνα κατεδάφισε ήδη ογδόντα
σπίτια Ελληνοκυπρίων και πρόκειται να
κατεδαφίσει άλλα είκοσι επτά, παρά τις
έντονες διαμαρτυρίες, ενώ σειρά έχει και
η Αγία Τριάδα ακόμα.
Ας
σημειωθεί εδώ ότι το Ριζοκάρπασο
διέθετε παλαιότερα τρία σχολεία: ένα
Παρθεναγωγείο, ένα Αρρεναγωγείο κι ένα
Κλασσικό Γυμνάσιο, που πρωτολειτούργησε
το 1917. Ήταν ίσως το πρώτο χωριό της
υπαίθρου που απέκτησε Γυμνάσιο και
μάλιστα με αξιοζήλευτο αμφιθεατρικό
εργαστήριο Φυσικής και Χημείας. Ωστόσο,
μετά την τουρκική εισβολή το 1974, τα πάντα
σταμάτησαν να λειτουργούν για πάρα
πολλά χρόνια στο σημαντικότερο αυτό
χωριό της Καρπασίας.
Ευτυχώς,
πρόσφατα, μετά από τιτάνιες προσπάθειες
και διαβήματα στην ίδια την Ευρωπαϊκή
Ένωση, άνοιξαν πάλι οι πόρτες
νηπιαγωγείου, δημοτικού και γυμνασίου.
Οι μαθητές όμως τώρα πλέον είναι
ελάχιστοι και ο δρόμος για τη μάθηση
πρέπει να περάσει μέσα από Συμπληγάδες.
Ο
Ελληνισμός της βόρειας Κύπρου
καθημερινά συρρικνώνεται ολοένα και
περισσότερο. Τη συντριπτική πλειοψηφία
αποτελούν υπερήλικες ριζωμένοι στη γη
τους, ενώ, αν ο αριθμός συνεχίσει την
καθοδική πορεία του, σε λίγο κάθε
αναφορά στο θέμα θα αποτελεί πλέον
νεκρολογία, αφού πρόκειται για
Ελληνισμό με ημερομηνία λήξεως, πράγμα
που αποτελεί και τον απώτερο σκοπό της
Τουρκίας, άλλωστε, κατά τα ειωθότα.
«Η
Ευρώπη δεν αφορά μόνο υλικά
αποτελέσματα.», είπε ο κύριος Jacques
Delors, «Αφορά
το πνεύμα. Η Ευρώπη εκφράζει μια
νοοτροπία». Τι να συμπεράνουμε επομένως
εμείς οι ταπεινοί, αλλά σκεπτόμενοι
άνθρωποι; Ποια είναι αυτή «η νοοτροπία»,
που εκφράζει η Ευρώπη; Να επιτρέπει μέσα
στο έδαφός της κατάφωρες παραβιάσεις
ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Να ανέχεται τη
διατήρηση στρατευμάτων κατοχής του ενός
κράτος – μέλους στο έδαφος του άλλου; Η
συμμόρφωση της Τουρκίας με το κοινοτικό
κεκτημένο και τους κανόνες του
Διεθνούς Δικαίου νομίζουμε ότι θα
έπρεπε να αποτελεί «conditio
sine qua
non».
Διαφορετικά «το πνεύμα» και «η
νοοτροπία» της Ευρώπης κινδυνεύουν να
θεωρηθούν κούφια λόγια χωρίς ουσιαστικό
περιεχόμενο και τα θεμέλια της
ευρωπαϊκής οικογένειας σαθρά και άνευ
ερείσματος.
*Η
Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και
συγγραφέας του βιβλίου «Μετά την
Καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή», εκδόσεις
Ιωλκός
