Πίσω στο ευρετήριο

 Η Ελλάδα γιορτάζει!!

Του Διονύση Ε. Κονταρίνη   Νέα Υόρκη  Αύγουστος 2007

Ο δεκαπενταύγουστος χαρακτηρίζεται σαν η πλέον θρησκευτική περίοδος για την Ελλάδα, με αποκορύφωμα την 15^η του μήνα όπου και η γιορτή της Παναγιάς. Μπορεί να πει κανείς ότι ο δεκαπενταύγουστος, στην Ελλάδα,  είναι ένα ξεχωριστό πανηγύρι. Μία γιορτή μεγάλη. Μία γιορτή πιο σημαντική ακόμη και από το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Είναι η μεγάλη γιορτή της Παναγιάς. Της Παναγιάς, που έχει μία ξεχωριστή λατρευτική θέση μέσα στην καρδιά του λαού της πατρίδας μας. Της Παναγιάς, που τη συναντάμε διάσπαρτη σε όλη την χώρα. Από τη Μακεδονία και τη Θράκη μέχρι την Κρήτη και από τα νησιά του Ιονίου μέχρι τα άγρια βράχια των νησιών στις άκρες του Αιγαίου. Σε βουνά, σε κάμπους, σε πλαγιές, σε ξερονήσια, κι΄ακόμη σε δρόμους και σε μονοπάτια, τα εκκλησάκια, τα αφιερωμένα σε κάποια Παναγιά, είναι αμέτρητα. Εκκλησιές μεγάλες και επιβλητικές, εκκλησάκια μικρά και ταπεινά, μοναστήρια, κι΄ακόμη μικρά εικονοστάσια, τάματα τα περισσότερα κάποιων που πόνεσαν, κάποιων που ξεκίνησαν για μακρινά ταξίδια, κάποιων, που στην Παναγιά στήριξαν όλες τους τις ελπίδες. Απλά μικροχτίσματα όλα αυτά τα εικονοστάσια, δείγματα της απεριόριστης λατρείας του λαού μας για την Παναγιά τους, βρίσκονται διάσπαρτα παντού. Στολισμένα  με μία απλή φτωχικιά εικόνα κάποια θλιμμένης Παναγιάς, λίγα λουλούδια  κι΄ενα καντήλι, θυμίζουν το “ευχαριστώ” των πιστών στην μεγάλη Μητέρα της Ορθοδοξίας.

Η Παναγία είναι ένα πρόσωπο ξεχωριστής λατρείας για τους Έλληνες. Είναι η μητέρα αυτού του ίδιου του Θεού. Η μορφή της, σαν μητέρα του Χριστού, έχει συνδεθεί στενά με την λαϊκή σκέψη και παράδοση αλλά και με την χριστιανική τέχνη. Αμέτρητες οι μορφές της Παναγιάς που παρουσιάζουν οι εικόνες, τις περισσότερες φορές κρατώντας πάντα στην αγκαλιά της τον μοναχογιό της, το μοναχοπαίδι της. Είναι η μητέρα, που θυσίασε το μοναδικό παιδί της για τη σωτηρία των ανθρώπων. Και μάλιστα μ΄ένα τρόπο τόσο τραγικό. Έτσι για το λαό της χώρας μας έγινε η μάνα, που είναι η μόνη που μπορεί να νιώσει τον πόνο της κάθε μάνας. Αλλά ακόμη μπορεί να νιώσει και τον κάθε ανθρώπινο πόνο. Και σ΄αυτό, κατά ένα μέρος, οφείλει τα πάρα πολλά επίθετα με τα οποία έχουν κοσμήσει τη λατρεία της  Χαρακτηριστική είναι η ιστορία της μικρής βοσκοπούλας,  που κάποιο από τα αρνιά της την οδήγησαν στο σπήλαιο των Καλαβρύτων, που ήταν μία εικόνα της Παναγιάς και που εκεί χτίστηκε η ιστορική μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.

Η Παναγιά είναι η γιάτρισσα της κάθε αρρώστιας. Είναι αυτή που θα σκύψει στοργικά πάνω στον κάθε ανθρώπινο πόνο όταν με πίστη την καλέσουν. Είναι αυτή, που σύμφωνα με τις Γραφές έχει δώσει τα περισσότερα θαύματα στους ανθρώπους που την πίστεψαν.

Πολλά τα ονόματα με τα οποία ο λαός έχει στολίσει την παρουσία της Παναγιάς στη ζωή του. Τα περισσότερα από αυτά έχουν τις ρίζες του στα διάφορα θαύματα που αναφέρονται στο πρόσωπό της, στους τόπους που βρέθηκε κάποια εικόνα της και ακόμη στις ιδιότητες που αφορούν το πρόσωπό της.

Η πλέον αγαπητή Παναγιά του ελληνικού λαού είναι αναμφισβήτητα η Παναγιά της Τήνου. Χτισμένη το 1833 σ΄έναν μικρό λόφο, αρκετά πάνω από την παραλία της πόλης, η εκκλησιά της φαντάζει επιβλητική. Είναι η μόνη Παναγιά στην οποία αναφέρονται τα περισσότερα θαύματα που έχουν γίνει ποτέ. Κι΄είναι αυτή που την ημέρα της γιορτής της θα συγκεντρώσει τις αμέτρητες χιλιάδες των πιστών, που θα την παρακαλέσουν για κάποια χάρη. Κάτι, που τις περισσότερες φορές η Παναγιά της Τήνου δεν θα τους το αρνηθεί. Οι περισσότεροι από τους επισκέπτες που θα κατακλύσουν το νησί στις 15 Αυγούστου, θ΄ανέβουν από την παραλία στην εκκλησιά, γονατιστοί. Είναι το τάμα τους, η ταπεινή και φτωχή προσφορά τους προς την Παναγιά.

Στις 15 Αυγούστου του 1940 η γιορτή της Παναγιάς στην Τήνο σημαδεύτηκε από το αποτρόπαιο έγκλημα των Ιταλών του Μουσσολίνι που τορπίλισαν μέσα στο λιμάνι της Τήνου το πλοίο του πολεμικού ναυτικού την θρυλική “΄Ελλη “που βρισκόταν εκεί για να αποδώσει τιμές στην Μεγαλόχαρη, βάφοντας με το αίμα αθώων την μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης.

Δεκαπενταύγουστος στην Ελλάδα. Η περίοδος; της μεγάλης γιορτής. Η Ελλάδα γιορτάζει. Γιορτάζει την Παναγιά της. Μόνο που τούτη τη χρονιά θα την γιορτάσει μέσα στις στάχτες και τα αποκαΐδια της μεγάλης συμφοράς που την βρήκε. Τη συμφοράς της φωτιάς, που κάποιοι ασυνείδητοι, κάποιοι που Θεό τους έχουν το χρήμα, την μετέτρεψαν σε Κρανίου Τόπο, μη διστάζοντας να κάψουν ακόμη εκκλησιές, μοναστήρια αλλά και ανθρώπους.