Ελεύθερα
Τουρκία:
Το Τέλος της παράστασης
Του
Θωμά Στεφ. Σάρα
Σύμφωνα
με τους υπολογισμούς των πολιτικών
παρατηρητών την Πέμπτη 30 Αυγούστου, 2007 ο
Αβδουλάχ Γκιούλ, ΥπΕξ της Τουρκίας και
έμπιστος συνεργάτης του πρωθυπουργού
Ρησέπ Ταγίπ Έρντογαν, πρόκειται να
αναδειχθεί 11ος πρόεδρος της Τουρκικής
πολιτείας. Η εκλογή του υποψήφιου του
κυβερνώντος κόμματος των Ισλαμιστών της
Τουρκίας γίνεται με την αποκλειστική
αποδοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας
αυτού του κόμματος, καθώς η
αντιπολίτευση συνεχίζει να επιμένει
στην ανάγκη προέδρου κοινής
εμπιστοσύνης και αποδοχής.
Πέραν
αυτού, είναι βέβαιο ότι αυτή η
πιθανότητα προβληματίζει επίσης και
τους παντοδύναμους στρατηγούς της
Τουρκίας, οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπο
του Γκιούλ τον άνδρα ο οποίος πρόκειται
να οδηγήσει τη χώρα μακριά από τη μέχρι
σήμερα πολιτική διαχωρισμού πολιτικής
εξουσίας και θρησκείας.
Παρ’
όλο που το κυβερνών κόμμα δεν φαίνεται
να δείχνει καμία διάθεση αναθεώρησης
της απόφασης του για την υποψηφιότητα
του υπουργού εξωτερικών, είναι βέβαιο
ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί με κάθε
τρόπο να υπενθυμίσει στη κυβέρνηση ότι ο
Πρόεδρος, ως ο ανώτατος άρχοντας της
χώρας, θα πρέπει να επικεντρώνει την
εμπιστοσύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων,
και ακόμα όλων των λαϊκών στρωμάτων και
των καθιδρυμάτων της Τουρκίας.
Από
κυβερνητικής πλευράς, ωστόσο, τα μέλη
και στελέχη του κόμματος εμφανίζονται
να ζουν σε κόσμους φανταστικούς, καθώς
πιστεύουν ότι η εκλογή του υποψηφίου
τους πρόκειται να επιβεβαιώσει το
γεγονός ότι εξουσία τους ανήκει
καθολικά και ότι κανένας παράγοντας δεν
μπορεί να παρεμβάλλει εμπόδια στα
σχέδια και το νομοθετικό έργο της
κυβέρνησης. Ακόμα ότι στους μήνες και
χρόνια που ακολουθούν ότι η νέα
κυβέρνηση των ισλαμιστών του Ερντογάν,
θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα με
απόλυτη επιτυχία στην Ευρώπη, ενώ
παράλληλα θα κατορθώσει να εισαγάγει
στην δημόσια διοίκηση και την
καθημερινή ζωή το θρησκευτικό
συναίσθημα, με την επαναφορά της γνωστής
μαντίλας που επιβάλλει το ιερό βιβλίο
του Ισλάμ, το Κοράνι.
Θα
πρέπει να τονισθεί, στο σημείο αυτό, ότι
οι πολιτικές εξελίξεις πραγματικά
προβληματίζουν ένα μεγάλο μέρος της
τουρκικής κοινωνίας, το οποίο δεν
προσπαθεί να κρύψει την ανησυχία του για
το μέλλον της χώρας.
Για
να γίνει μια αναφορά στο πρόσφατο
παρελθόν θα πρέπει να τονισθεί ότι στις
σχετικές συνεδριάσεις του κόμματος για
την επιλογή υποψηφίου για την προεδρία,
αρκετά στελέχη του κόμματος προσπάθησαν
να πείσουν τον πρωθυπουργό να δείξει
μετριοπάθεια και να αποδεχθεί πρόεδρο
κοινής εμπιστοσύνης, μια ενέργεια η
οποία θα συντελούσε στην καταστολή των
πνευμάτων και θα καθησύχαζε ορισμένους
κοινωνικούς παράγοντες καθώς και τους
παντοδύναμους στρατηγούς. Για τον
Τούρκο πρωθυπουργό, ωστόσο, κάτι
παρόμοιο ήταν απαράδεκτο, καθώς θα
υποβάθμιζε τα αποτελέσματα του
εκλογικού του θριάμβου και για άλλη μια
φορά θα επέτρεπε στους στρατηγούς να
πιστέψουν ότι διατηρούν τη δύναμη της
παρεμβολής στις διοικητικές υποθέσεις
του κράτους.
Η
υπόθεση της δημόσιας χρήσης της
μαντίλας από την σύζυγο του υποψηφίου
προέδρου, δήλωναν πολλοί συνεργάτες του
πρωθυπουργού την ώρα αυτή θα προκαλέσει
σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις. Εάν
όμως γίνει σταδιακά θα προσφέρει
περισσότερες περιπτώσεις επιτυχίας και
χωρίς τη σοβαρή αντίδραση του
κοινωνικού συνόλου της Τουρκίας.
Παρ’
όλα αυτά η κοινοβουλευτική επιτροπή του
κυβερνώντος κόμματος αποφάσισε την
υποψηφιότητα του αντιπροέδρου της
Γκιουλ, και οι διαφωνούντες
υποχρεώθηκαν να σιωπήσουν.
Μολονότι
δε τα μέλη και στελέχη του κυβερνώντος
κόμματος δεν φαίνεται να έχουν καμία
αμφιβολία για τις ικανότητες και
δυνατότητες του υποψηφίου τους, είναι
βέβαιο ότι τις τελευταίες εβδομάδες
υπάρχει μια αυξημένη κινητικότητα στο
επιτελείο στρατού και ορισμένους
οργανισμούς οι οποίοι εργάζονται πάνω
στην υπόθεση διατήρησης των αρχών του
Κεμάλ Ατατούρκ, διαχωρισμού κράτους
και θρησκείας.
Θα
πρέπει να αναφερθεί ότι όταν πρόσφατα
μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων
εκλογών, ο Τούρκος πρωθυπουργός
επισκέφθηκε τον απερχόμενο Πρόεδρο
Αχμέτ Σεζέρ με την κατάσταση του
Υπουργικού του Συμβουλίου της νέας
κυβέρνησης, ο τελευταίος αρνήθηκε
ευγενικά να δεχθεί την κατάσταση και
παρακάλεσε τον συνομιλητή του να την
υποβάλλει την επόμενη εβδομάδα, μετά την
εκλογή και ανάληψη των καθηκόντων από
τον αντικαταστάτη του. Αυτή θα μπορούσε
να χαρακτηρισθεί ως η σοβαρότερη
προειδοποίηση στον πρωθυπουργό ότι το
κατεστημένο δεν είναι και πολύ
ενθουσιασμένο μαζί του, παρ’ όλα αυτά ο
τελευταίος προτίμησε να εμπλακεί σε μια
προσωπική διαφορά και με την δύναμη που
του προσέφερε το εκλογικό αποτέλεσμα
των πρόσφατων εκλογών, προσπάθησε στην
πραγματικότητα να αγνοήσει τελείως το
κατεστημένο, ως άσχετο.
Αυτό
όμως ίσως να είναι και το τραγικό λάθος
του δημοφιλούς πολιτικού της Τουρκίας,
καθώς στους μήνες που ακολουθούν
πρόκειται να γευθεί την ξινή γεύση της
παρεμβολής εκείνων που προσπάθησε να
υποβαθμίσει.
Σύμφωνα
μάλιστα με τη γνώμη πολιτικών
παρατηρητών η Προεδρία Γκιούλ δεν
πρόκειται να είναι μεγάλης διαρκείας,
εάν τελικά κατορθώσει να την κερδίσει με
την ψήφο της κοινοβουλευτικής ομάδας,
είναι βέβαιο ότι τόσο η μαντίλα, όσο και
οι πρώτοι διορισμοί του νέου προέδρου
πρόκειται να δημιουργήσουν το κατάλληλο
κλίμα παρέμβασης
των καιροφυλακτούντων για ένα λάθος του,
στρατηγών.
Είναι
μια πραγματικά ενδιαφέρουσα περίοδος
για τις πολιτικές εξελίξεις της
Τουρκίας. Τα αποτελέσματα δε είναι κοντά.
