The
Hon. James
K. Bartleman:
Το έργο ενός εργάτη της πένας.
Για
όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν
από κοντά, ο εντιμότατος James K. Bartleman,
υπήρξε ένας δημόσιος λειτουργός με
μοναδικά ηγετικά χαρίσματα, μια
πραγματικά λεπτή αίσθηση χιούμορ και
μια διαρκή διάθεση για μάθηση. Όταν τον
προηγούμενο χρόνο βρεθήκαμε για λίγο
προκειμένου να συζητήσουμε για την
διοργάνωση των ετήσιων τιμών του
Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου
Τύπου του Καναδά, σε κάποια στιγμή της
συζήτησης αναφέρθηκε πάνω στους
αρχαίους Έλληνες τραγικούς και κυρίως
στην “Ιφιγένεια”, με την αναφορά, από
στήθους, στο γνωστό χωρικό του έρωτα.
Ομολογώ ότι είχα μείνει άφωνος, μπροστά
στον σεβασμό του εκπροσώπου της
Βασίλισσας στο Οντάριο, για το Ελληνικό
πνεύμα και την φιλοσοφία. Η μητέρα του
μέλος οικογένειας αυτοχθόνων ιθαγενών
του Καναδά και ο πατέρας του γαλλόφωνος
του Κεμπέκ, φρόντισαν και φύτεψαν στην
ψυχή του νεαρού James, το αίσθημα της αγάπης και του σεβασμού
για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα
καταγωγής, γλώσσας ή και θρησκεύματος. Ο
ίδιος υπηρέτησε με πίστη και αυτοθυσία
τον Καναδά σαν μέλος του διπλωματικού
σώματος της χώρας.
Κατά
την διάρκεια της θητείας του ως
αντιπρόσωπος της Βασίλισσας, υπήρξε
ένας στενός συνεργάτης και ένας
υποστηρικτής του τύπου των εθνοτήτων
του Καναδά.
Τον
James
K. Bertleman,
τίμησε την εβδομάδα αυτή ο Dalton McGuinty,
πρωθυπουργός της επαρχίας του Οντάριο
για την μεγάλη του προσφορά στην επαρχία
και τον λαό της, κατά την διάρκεια των
χρόνων της υπηρεσίας του ως εκπρόσωπος
της Βασίλισσας. Ήταν μια όμορφη και
σεπτή τελετή στην οποία παραβρέθηκαν
συνεργάτες και φίλοι του για να τιμήσουν
το αγνό παιδί του Καναδικού βορρά το
οποίο πραγματικά έγγραψε ιστορία. Μια
ιστορία ωραία γεμάτη ανθρωπισμό και
σεβασμό στις ρίζες του. Είναι γνωστόν
ότι ο James K. Bertleman, τα
χρόνια αυτά βρέθηκε κοντά στις ρίζες του,
αγωνίσθηκε με όλη την δύναμη της ψυχής
και του πνεύματός του για την προβολή
των σοβαρών προβλημάτων των γηγενών
λαών του Καναδά και αφοσιώθηκε στην
υπόθεση της βοήθειας τους με κάθε δυνατό
τρόπο. Δημιούργησε βιβλιοθήκες, έγραψε
βιβλία, συγκέντρωσε χρήματα, βρέθηκε στη
πρώτη γραμμή άμυνας των δικαίων των
καταπιεσμένων οικονομικά πολιτών του
Καναδικού βορρά.
Το
έργο του αξιολόγησε ο φύλαρχος των
ινδιάνικων φυλών του Οντάριο, ο οποίος
πραγματικά ζωγράφισε με έντονα χρώματα
τον χαρακτήρα, το πνεύμα και το έργο του
μεγάλου παιδιού του λαού του.
Ο
ίδιος ο πρώην αντιβασιλέας
ευχαριστώντας εκείνους που τον τίμησαν,
δεν παρέλειψε να αναφερθεί ονομαστικά
στον καθένα, έχοντας να πει κάποιο
διακριτικό στοιχείο για να τον κάνει
περήφανο. Όταν η σεπτή εκείνη τελετή
έφθασε στο τέλος της, τον πλησίασα
διακριτικά και του έσφιξα το χέρι
ευχαριστώντας τον για το ότι αποδέχθηκε
τα χρόνια της υπηρεσίας του στο θρόνο,
τον τίτλο του “Επί τιμή Προέδρου του
Συμβουλίου Συντακτών”. Η εντιμότητά του
με άκουσε με εκείνο το καλοκάγαθο
χαμόγελό του και σαν τέλειωσα μου είπε,
“αλλά όμως Τoμ, μην ξεχνάς ότι και πάλι
θα βρίσκομαι εδώ γύρω, μη στεναχωριέσαι
θα τα ξαναπούμε”. Με πραγματική
συντριβή τον αποχαιρέτησα, αποχαιρέτησα
έναν πραγματικό φίλο και συναγωνιστή
στην υπόθεση της ισότητας, της
δικαιοσύνης και των ίσων δικαιωμάτων
όλων των Καναδών.
Του
ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην μεγάλη
πορεία που έχει μπροστά του και τον
ευχαριστούμε για την αγάπη, κατανόηση
και τιμή που πάντα ήταν πρόθυμος να
αποδώσει στον τύπο των εθνοτήτων.
