Πίσω στο ευρετήριο

 Μπροστά στις δικές μας ευθύνες.

Η  Ελλάδα καίγεται στην κυριολεξία. Τα λιγοστά δάση με τους θάμνους και την φτωχή βλάστηση των φαλακρών οροσειρών της Πελοποννήσου, έχουν αφεθεί απροστάτευτα στην καταστρεπτική μανία της φωτιάς, οι πύρινες γλώσσες της οποίας δεν φαίνεται να σέβονται τίποτα στο πέρασμά τους.

Σπίτια, ζώα και άνθρωποι έχουν απανθρακωθεί αβοήθητοι, αφημένοι την τύχη τους, ενώ στην Αθήνα οι ταγοί της εξουσίας παρέμεναν απασχολημένοι με την κατάστρωση σχεδίων για το πως θα κερδίσουν τις εκλογές τις 16^ης του Σεπτέμβρη.

Το αποτέλεσμα ήταν να γνωρίσουμε όλοι σκηνές βιβλικών καταστροφών, με σοβαρό αριθμό ανθρώπινων θυμάτων και την ολοκληρωτική καταστροφή περιουσιών και υλικών αγαθών γεωργικών συνοικισμών.

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση της Αθήνας δεν έδειξε ενοχλημένη, καθώς αφημένη στις εξωπραγματικές πολιτικές της επιδιώξεις, επέτρεψε με την ολιγωρία της στην  καταστροφή να μετατραπεί σε τραγωδία.

Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι πρωτοφανές για τα Ελληνικά πολιτικά πράγματα, μολονότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, κάτω από παρόμοιες συνθήκες, θα είχαν παραιτηθεί τουλάχιστον οι υπεύθυνοι Υπουργοί της κυβέρνησης, στην Αθήνα τη πόλη που δημιούργησε τη δημοκρατία, οι κρατούντες αναζητούν “βάρβαρους” για να τους φορτώσουν τις ευθύνες τους,

Κάπως έτσι όμως δεν έγινε και με το Κυπριακό που επί 34 χρόνια δεν μάθαμε απολύτως τίποτα για τους υπεύθυνους της εθνικής εκείνης τραγωδίας, και ακόμα για τις πολιτικές εξελίξεις γύρω από το Μακεδονικό. Το Μακεδονικό που τούτη η φωνή βροντοφώναξε για 25 ολόκληρα χρόνια τον επερχόμενο κίνδυνο και δεχόταν τις επιθέσεις των διπλωματών της Αθήνας. Για άλλη μια φορά δεν υπήρξαν υπεύθυνοι ή και δεν καταλογίσθηκαν ευθύνες σε κανέναν απολύτως.

Δυστυχώς σήμερα η πραγματικότητα γίνεται κατά πολύ ποιό δύσκολη καθώς, εξ αιτίας της κυβερνητικής πολιτικής η χώρα αφέθηκε έρμαιο στη διάθεση των πύρινων φλογών, με αποτέλεσμα να χαθούν ζωές και περιουσίες.

Πέραν όμως της πολιτικής ευθύνης και της ανύπαρκτης ευθιξίας εκείνων που διοικούν την Αθήνα, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας, ο πόνος και η καταστροφή, τα ερείπια που άφησε πίσω της η φωτιά. Και στο τομέα αυτόν είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να βοηθήσουμε, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, προκειμένου να απαλύνουμε το βάρος και να συμπαρασταθούμε ηθικά και υλικά στα αδέλφια που έχασαν στις φλόγες της φωτιάς τους δικούς τους και το βιο τους.

Η ομογενειακή κοινότητα του Τορόντο διαθέτει εκατοντάδες μέλη της τα οποία κατάγονται από την κατεστραμμένη περιοχή. Οι συμπολίτες μας αυτοί γνωρίζουν προσωπικά πρόσωπα και πράγματα και έχουν άμεση πρόσβαση και επαφή με τους κτυπημένους από την κατάρα της φωτιάς. Καιρός λοιπόν με πρωτοβουλία των τοπικών συλλόγων να συσταθούν επιτροπές με ομογενείς οι οποίοι κατάγονται από τις καμένες περιοχές και να αναλάβουν την ευθύνη ερανικής προσπάθειας, ώστε το ταχύτερο δυνατό να σταλεί έστω και μια μικρή βοήθεια στα απελπισμένα αδέλφια μας, θύματα της καταστροφής. Χωρίς να υπάρχει καμία πρόθεση υποβάθμισης του ρόλου κανενός εκείνων που προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα, από τις εμπειρίες του παρελθόντος μας είναι γνωστό πόσο αργή παραμένει η κρατική γραφειοκρατία σε παρόμοιες περιπτώσεις, όσο ακριβώς και για την κατάσβεση των πυρκαγιών. Οι ανάγκες, ωστόσο, των θυμάτων είναι άμεσες, υπαρκτές και καταπιεστικές και δεν αφήνουν περιθώρια χρόνου. Είναι απαραίτητο να κινηθούμε αμέσως και να προωθήσουμε τα έσοδα του εράνου απ’ ευθείας στα χωριά και τους γεωργικούς οικισμούς, στα χέρια εκείνων  που σήμερα παραμένουν απελπισμένοι χωρίς καμία βοήθεια.

Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς τεχνάσματα ορισμένων για την δημιουργία εντυπώσεων και δημόσιες σχέσεις.

Καιρός λοιπόν να αναλάβουμε και εμείς τις ευθύνες μας.

“Πατρίδες”