The strong voice of a great community
Áýãïõóôïò 2020

Ðßóù óôï åõñåôÞñéï

 

«Η Τραγωδßα του να διοικεßς την ΕλλÜδα»

¾στερα  απü πÝντε ολüκληρες δεκαετßες σκληρÞς προπαγÜνδας περß των δÞθεν Τουρκικþν δικαßων στο Αιγαßο, και την τελεßα αδιαφορßα των υπευθýνων της ΕλλÜδας, οι οποßοι σε αντßθεση ακολοýθησαν Ýνα πολιτικü σýνδρομο κÜποιας "Συνωμοσßας ΣιωπÞς”, τελικÜ ο παμπüνηρος ανατολßτης μπÞκε στο στÜδιο των επιτελικþν επιχειρÞσεων που διακÞρυσσÝ üλα αυτÜ τα χρüνια. Και για να γßνει ποιο πιστικüς και να δþσει Ýνα ξεκÜθαρο μÞνυμα των προθÝσεþν του, Ýστειλε μαζß με το ερευνητικü σκÜφος του, να το συνοδεýσει ο μισüς πολεμικüς στüλος της Τουρκßας.

Και η ΑθÞνα, των μεγÜλων λüγων και υποσχÝσεων και διαβεβαιþσεων üτι δεν πρüκειται να ανεχθεß σε καμßα περßπτωση τη παραβßαση των συνüρων της, οýτε και να δεßξει κÜποια ανοχÞ σε απαρÜδεκτες ενÝργειες “κακüβουλων γειτüνων” της, απλÜ αρκÝστηκε να παρακολουθεß τους επßδοξους επιδρομεßς, απü μακριÜ, ßσως επειδÞ πßστεψε üτι λüγοι ευγÝνειας και καλÞς γειτονßας δεν θα επÝτρεπαν σε κÜποιο καλοθελητÞ να δημιουργÞσει εμπüδια στο σοβαρü Ýργο των καταλυτþν της Ýννομης τÜξης και των αρχþν του διεθνοýς δικαßου.

¸τσι, για μια ακüμα φορÜ, η  θεοφýλακτη κυβÝρνηση της ΝÝας Δημοκρατßας, συνεχßζοντας τις ιστορικÝς παραδüσεις εκεßνων που κυβÝρνησαν την ΕλλÜδα, με μοναδικü γνþμονα τις δικÝς τους ιδÝες και αντιλÞψεις, και οι οποßοι οδÞγησαν τη χþρα στις μεγαλýτερες καταστροφÝς,  αρνÞθηκε να συγκαλÝσει το συμβοýλιο των αρχηγþν ολüκληρου  του πολιτικοý κατεστημÝνου της χþρας, προκειμÝνου να συμβουλευτεß Þ και να διαβουλευτεß, να ακοýσει τις γνþμες üλων των εκλεγμÝνων αντιπροσþπων του λαοý και απü κοινοý να προχωρÞσει στη λÞψη αποφÜσεων, σε Ýνα τüσο σπουδαßο και σοβαρü θÝμα.

Η üλη υπüθεση, για μια ακüμη φορÜ Ýρχεται να μας θυμßσει την τραγωδßα του Κυπριακοý, üπου μÝσα απü τους λεονταρισμοýς και τις μεγαλοστομßες της ΑθÞνας, ξαφνικÜ βρÞκαμε τον εχθρü μÝσα στα κÜστρα, και μÜλιστα χωρßς την παραμικρÞ αξιüλογη Þ και οργανωμÝνη αντßδραση, σε αντßθεση με üτι υποσχüταν να κÜνει η κρατικÞ προπαγÜνδα.

Τüτε, üμως, θα μου πεßτε üτι εßχαμε δικτατορßα και επομÝνως δεν συνÝφερε στο “δημοκρατικü τüξο” να προστρÝξει σε υποστÞριξη των υπευθýνων τυρÜννων. ¸τσι λοιπüν κατ’ ανÜγκη φθÜσαμε στο “Δεν ξεχνþ”.

ΣαρÜντα Ýξι, ωστüσο, χρüνια αργüτερα, σÞμερα, δεν φαßνεται τßποτα να μας το θυμßζει. Με Üλλα λüγια απλÜ “ το ξεχÜσαμε”. ¸τσι λοιπüν ο “βÜρβαρος και δειλüς” καταλýτης του διεθνοýς δικαßου και νüμου, ξαναβρÝθηκε μπροστÜ μας, τη φορÜ αυτÞ διεκδικþντας μια σειρÜ απü νησιÜ, η Ελληνικüτητα των οποßων διαφαßνεται απü τα βÜθη της ιστορßας. Η “υπερÞφανη”, ωστüσο, κυβÝρνηση του “δημοκρατικοý τüξου”, σε καμßα περßπτωση δεν φαßνεται να πßστεψε στην ανÜγκη της εθνικÞς ομοψυχßας, της συνεννüησης, της κοινÞς διαβοýλευσης üλων των πολιτικþν δυνÜμεων του τüπου, για την αντιμετþπιση ενüς πραγματικÜ σοβαροý κινδýνου, üχι μüνον για τα νησιÜ του Ανατολικοý Αιγαßου, αλλÜ και αυτÞν ακüμα την ýπαρξη μας ως ελεýθερου κρÜτους.
Για Üλλη μια φορÜ, üπως φαßνεται η “υπεýθυνη” κυβÝρνηση της ΑθÞνας, στρÝφεται προς τα Ýξω, ζητþντας τη στÞριξη και προστασßα της διεθνοýς κοινüτητας. Λησμονþντας ßσως τους στοßχους του εθνικοý μας ποιητÞ: “ΜοναχÞ το δρüμο επÞρες, εξανÜλθες μοναχÞ·
δεν εßν' εýκολες οι θýρες εÜν η χρεßα τες κουρταλεß.. ”
Και για μια ακüμη φορÜ φαßνεται üτι το ξεχÜσαμε και αυτü. ΞεχÜσαμε τα κατοχικÜ στρατεýματα πÜνω στα αιματοβαμμÝνα χþματα της Κýπρου. ΞεχÜσαμε τις πρüσφατες εμπειρßες των Ιμßων. ΞεχÜσαμε την ταπεßνωση  με την μετατροπÞ της μεγÜλης εκκλησιÜς μας σε Τζαμß. ΞεχÜσαμε üτι σε üλα αυτÜ οι “ξÝνες θýρες” δεν θÝλησαν καν να ασχοληθοýν, και αντß να φροντßσουμε να δημιουργÞσουμε Ýνα κÜστρο εθνικÞς ομοψυχßας, συνεχßζουμε αμÝριμνοι την Üσκηση μιας καταστροφικÞς πολιτικÞς, με μüνο λüγο και αιτßα κÜποια κομματικÜ οφÝλη για το μÝλλον.

Και η ΕλλÜδα; ο Ελληνικüς λαüς; παραμÝνουν οι μεγÜλοι δεσμþτες ανεýθυνων πολιτικþν πειραματισμþν, οι οποßοι εμπεριÝχουν σοβαροýς κινδýνους  üχι μüνον για την ελευθερßα του κρÜτους και το μÝλλον του Ýθνους, αλλÜ και αυτοý του ιδßου του “δημοκρατικοý τüξου”, της ßδιας της δημοκρατßες μας, με Üλλα λüγια.

ΠραγματικÜ η üλη υπüθεση Ýρχεται να μας υπενθυμßσει, για Üλλη μια φορÜ την αθÜνατη ελληνικÞ τραγωδßα. ΚÜτι τÝτοια βλÝπει και ο Τοýρκος και παßρνει θÜρρος.
«Πατρßδες»