Σκέψεις και
Προβληματισμοί από το Πρόσφατο Ταξίδι
στην Πατρίδα
Κατά την πρόσφατη, σύντομη παραμονή μου
στην Κύπρο και στην Ελλάδα, διαπίστωσα
ένα παράδοξο:
Ενώ αρκετοί πολίτες έχουν γνώση της
καταστροφικής πορείας που έχει πάρει το
Έθνος, επιλέγουν να εθελοτυφλούν και να
συνεχίζουν την καθημερινή τους ζωή
χωρίς «ψάξιμο».
Ορισμένα από τα σχόλια που άκουσα
σχετικά με τα προβλήματα τους Έθνους
ήταν:
«Αφού κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τα
πολιτικά δρώμενα του τόπου, γιατί να
ασχολούμαι εγώ;»
«Το Κυπριακό δε λύεται, άρα άστο
καλύτερα...»
«Όλοι οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι και
δεν αφήνουν κανένα να σπάσει τις κλίκες
τους, άρα τι μπορώ να κάνω εγώ, ένας απλός
πολίτης;»
Πραγματικά έχω προβληματιστεί από την
απάθεια και την ηττοπάθεια αρκετών
συμπολιτών μου, ατόμων με προσόντα και
μόρφωση, ατόμων που αν το αποφασίσουν,
μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση προς
το καλύτερο.
Δεν κατηγορώ κανένα αφού κι εγώ, για
προσωπικούς λόγους, επιλέγω να μένω
εκτός όσον αφορά τα «πολιτικά», ή πιο
συγκεκριμένα, τα «κομματικά».
Προβληματίζομαι όμως...
Πιστεύω πως πρέπει να διαχωρίσουμε τα «πολιτικά»
από τα «κομματικά».
Η Πολιτεία πρέπει να απασχολεί όλους μας
και ως Πολίτες θα πρέπει να καταβάλλουμε
κάθε προσπάθεια για βελτίωση της
Πολιτείας. Γιατί για να μπορέσουμε να
βελτιώσουμε το βιωτικό μας επίπεδο, για
να μπορέσουμε να διασώσουμε το Έθνος μας,
πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε μια
ισχυρή Πολιτεία.
Η Πολιτεία είμαστε ΕΜΕΙΣ. Ας μην
δικαιολογούμε την απάθεια μας ρίχνοντας
ευθύνες μόνο στους πολιτικούς. Έχουμε κι
εμείς ευθύνες. Έχουμε κι εμείς πολλά να
προσφέρουμε στον τόπο μας. Το θέμα είναι
να το πάρουμε απόφαση και να
συντονιστούμε σωστά...
Με εκτίμηση,
Στέλιος Γεωργιάδης
