Με τις
σκέψεις στραμμένες στην Κοινότητα του
Τορόντο.
Η
δημιουργία της ομογενειακής κοινότητας
του Τορόντο, χαιρετίσθηκε από τα μέλη
των πρώτων γενεών μεταναστών
από την Ελλάδα, σαν μια μοναδική
προσωπική τους επιτυχία. Αποτελούσε για
αυτούς μια μοναδική διαβεβαίωση της
συνέχισης των πολιτιστικών τους αξιών,
της γλώσσας, της ιστορίας, και των
παραδόσεων. Η Ελληνική Κοινότητα του
Τορόντο για μια περίοδο εβδομήντα
περίπου χρόνων, υπήρξε το καύχημα όλων
και το επιστέγασμα των στερήσεων και
προσπαθειών όλων εκείνων που συνέβαλαν
στην δημιουργία του αντιπροσωπευτικού
φορέα της ομογενειακής κοινότητας
των αποδήμων του Τορόντο. Είναι δε
βέβαιο ότι στην μακρόχρονη ιστορία του,
το ίδρυμα, γνώρισε και έντονες
αντιδικίες και διαξιφισμούς μεταξύ των
μελών του, σχετικά με τα σχέδια
ανάπτυξης και προόδου και της
κατεύθυνσης που θα έπρεπε να πάρει το
ίδρυμα, προκειμένου να κατορθώσει να
ανταποκριθεί στις απαιτήσεις όλων των
μελών του, σε ότι αφορά την περιφρούρηση
των πολιτιστικών μας αξιών και
παραδόσεων. Δυστυχώς, τις τελευταίες
δεκαετίες, για πρώτη φορά το ίδρυμα
γνώρισε τα πάθη και τα μειονεκτήματα των
τοπικιστικών κινημάτων και της
προσπάθειας ορισμένων να
χειραφετήσουν την ομογένεια μέσω αυτού,
και τελικά το οδήγησαν στην ανυποληψία
ενώ έκαναν αμφίβολο και το εάν θα
κατορθώσει να επιζήσει ανταποκρινόμενο
στις βαριές υποχρεώσεις που του
επέβαλαν άτομα άσχετα, και ηγέτες
αμφιβόλων ικανοτήτων οι οποίοι το
καταχρέωσαν και τελικά το εγκατέλειψαν
ώστε να βυθιστεί μόνο του. Το άσχημο
είναι ότι σε όλο αυτό το δράμα
εμπλέκονται και φέρουν ευθύνη τόσο η
ηγεσία της ελληνορθόδοξης εκκλησίας του
Καναδά, όσο και οι διάφοροι διπλωμάτες
του εθνικού κέντρου, οι οποίοι ενώ είχαν
την δυνατότητα και ευκαιρία να
σταματήσουν το κακό πριν είναι αργά,
προτίμησαν να διασφαλίσουν τα προσωπικά
τους συμφέροντα και την προσωπική τους
σταδιοδρομία, και με την σιωπή τους
να επιτρέψουν την τελική οικονομική
καταστροφή του ιδρύματος των ομογενών,
τους οποίους, υποτίθεται, στάλθηκαν στο
Τορόντο για να υπηρετήσουν. Όσο για την
ηγεσία της εκκλησίας, δυστυχώς υπήρξε ο
μεγάλος διαφθορέας ο οποίος με την
σιωπηρή του ανοχή και ακόμα με την
αποδοχή των υπευθύνων μέσα στις τάξεις
των κλειστών συνεργατών της, είτε αυτό
λέγεται Μητροπολιτικό Συμβούλιο, είτε
οτιδήποτε άλλο, επέτρεψε τον σχηματισμό
λανθασμένων εντυπώσεων και βοήθησε στο
να ξεγελαστούν οι ομογενείς,
τουλάχιστον όσοι από αυτούς συνεχίζουν
να πιστεύουν ακόμα στην ηγεσία της, και
να συνεχίσουν να υποστηρίζουν και
ανέχονται τους πλασματικούς ηγέτες οι
οποίοι τελικά μας οδήγησαν ομαδικά στην
πολιτιστική ανυπαρξία.
Το
χειρότερο είναι, ότι σήμερα, μήνες μόνον
μετά την ατιμωτική αποχώρηση των
αυτοδιορισμένων “ηγετών”, έρχονται
στην αντίληψή μας σημεία και τέρατα γύρω
από την διακυβέρνηση του ιδρύματος, του
τρόπου της εργασίας τους, και των
τρομερών παραλείψεων οι οποίες σήμερα
απειλούν με νέα τραγωδία τις κτιριακές
εγκαταστάσεις της Παναγίας, του Αγίου
Δημητρίου, του υπό ανέγερση ακινήτου του
νέου “πολιτιστικού κέντρου”, του “Μενεγάκειου”,
όπως τόσο ενδεικτικά θέλουν να το
αποκαλούν οι συμπατριώτες του πρώην
προέδρου και σημερινού συνεργάτη του
μητροπολίτη Καναδά Σωτηρίου.
Αφού
κακοποίησαν δε για δύο περίπου
δεκαετίες την ομογένεια, την
εμπιστοσύνη της οποίας καταχράστηκαν
και βίασαν τους οραματισμούς και την
αγάπη της για τα πάτρια, έρχονται τώρα
και από τα παρασκήνια συνεχίζουν το
μακάβριο έργο της τελικής καταστροφής
του οργανισμού, εξοστρακίζοντας τον
νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο του ιδρύματος
και ασκώντας την βλαβερή επιρροή τους
πάνω σε νεαρούς ομογενείς που οι ίδιοι
επέλεξαν για να δοθεί η χαριστική βολή
στο ίδρυμα. Δεν υπάρχει δε καμιά
αμφιβολία ότι το κοινοτικό ίδρυμα
πρέπει, είναι ανάγκη και οφείλει να
διασωθεί, για να γίνει όμως κάτι τέτοιο
θα πρέπει να υπάρξει η απαραίτητη
κάθαρση. Να ζητηθούν ευθύνες και να
εντοπισθούν οι ένοχοι. Πρωτίστως όμως
είναι απαραίτητη ανάγκη να υπάρξει
ταμιακός έλεγχος πάνω στα πεπραγμένα
των διοικήσεων των τελευταίων δέκα
χρόνων, κατά την διάρκεια των οποίων
πέρασαν από το κοινοτικό ταμείο τα
μεγάλα κονδύλια, ενώ παράλληλα ο
οργανισμός οδηγήθηκε σε οικονομικό
γκρεμό. Σύμφωνα με πληροφορίες που μας
έρχονται ακόμα και ο ημιτελής ναός της
Παναγίας στο δυτικό Τορόντο, για τον
οποίο η ασφαλιστική εταιρία κατέβαλε
μέχρις δεκάρας τα ποσά αναστύλωσης του
από την πυρκαγιά που τον κατέστρεψε,
παρουσιάζει δομικά προβλήματα τα οποία
απειλούν να υποσκάψουν τα θεμέλιά του
και ίσως να συμβάλουν στην ταχεία
καταστροφή του. Μπορεί λοιπόν κάποιος να
μας ενημερώσει τι έγιναν αυτά τα χρήματα
και γιατί όλε αυτά τα προβλήματα για τα
οποία κανένας απολύτως δεν φαίνεται να
σκοτίζεται από τους υπεύθυνους
διαχειριστές των ημερών εκείνων. Για όσο
διάστημα, όμως, η νέα διοίκηση του
ιδρύματος θα θέλει να παρουσιάζεται
εντολολήπτης εκείνων και να τους
καλύπτει με την ανοχή της, θα πρέπει να
γνωρίζει ότι θα έχει να αντιμετωπίσει η
ίδια την αδιαφορία και τον χλευασμό της
ομογένειας. Καιρός λοιπόν να μας πουν τι
συμβαίνει και που κατασπαταλήθηκαν τα
χρήματα, τα πέραν του ενός εκατομμυρίου
δολαρίων που αγόρασαν τα “φιλικά
προσκείμενα σε αυτούς” ομογενειακά
ανάτυπα, τα οποία όμως τώρα και πριν “αλέκτωρ
λαλήσει τρεις” τους απαρνούνται το ένα
μετά το άλλο και τους αναθεματίζουν.
“Φως,
περισσότερο φως”, κύριοι και κυρίες της
κεντρικής κοινοτικής διοίκησης.
“Πατρίδες”
