Πολιτική
διορατικότητας
Του ΘΩΜΑ ΣΤ.
ΣΑΡΑ
Για
τους Φιλελεύθερους του Dalton
McGuinty, το
τρέχον έτος αποτελεί έναν πραγματικό
σταθμό, καθώς τους φέρνει όλο και
περισσότερο μπροστά στις κάλπες των
γενικών εκλογών. Αυτό ακριβώς ήταν και
το νόημα των εντυπώσεων που
σχηματίσθηκαν μέσα από τις γραμμές του
νέου προϋπολογισμού της επαρχιακής
κυβέρνησης του Οντάριο. Ύστερα από μια
περίοδο αυστηρών οικονομικών
προγραμμάτων, περικοπών δαπανών,
περιορισμού των προγραμμάτων υγείας,
παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας,
πλήρους εγκατάλειψης της υποδομής
των δρόμων και λεωφόρων της επαρχίας και
των πόλεων, το Οντάριο ξαναβρέθηκε στη
λεωφόρο της ανάπτυξης και οικονομικής
προόδου. Ύστερα από έναν αριθμό σοβαρών
επενδύσεων στους τομείς της υγείας και
της παιδείας, τα δύο προηγούμενα χρόνια,
η κυβέρνηση των Φιλελευθέρων, επανήλθε
στο έργο της ανοικοδόμησης αποφασισμένη
να επιληφθεί των προβλημάτων που είχαν
επισωρευθεί από το χρόνο και την
εγκατάλειψη, λόγω της οικονομικής
πολιτικής των προηγούμενων
κυβερνήσεων των Συντηρητικών. Μέσα
στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση του Dalton McGuinty, για
άλλη μια χρονιά επανήλθε με το νέο
προϋπολογισμό της να διαδηλώσει την
πρόθεση της να επένδυση για την
ανοικοδόμηση νέων οικιστικών μονάδων,
την φροντίδα των δρόμων, την επέκταση
νέων γραμμών του υπόγειου σιδηροδρόμου
του Τορόντο, στα σχολεία, τα νοσοκομεία
και φυσικά στην μέριμνα των λεωφόρων και
των γεφυρών της επαρχίας. Για το σκοπό
αυτό η κυβέρνηση διέθεσε ποσόν 1.2 δις από
εκείνο των δύο δις που παρουσιάστηκε στο
θησαυροφυλάκιο της επαρχίας από ότι
αρχικά υπολογιζόταν ότι επρόκειτο να
εισπράξει το δημόσιο ταμείο. Το Τορόντο
πήρε το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού,
περίπου 670 εκατομμύρια δολάρια τα οποία
θα χρησιμοποιηθούν για την επέκταση του
συστήματος των υπόγειων σιδηροδρόμων,
πρώτα στη περιοχή του Πανεπιστημίου του
Γιορκ για την
κάλυψη των καθημερινά αυξανόμενων
αναγκών της περιοχής με την μεγαλύτερη
ανάπτυξη στις συνοικίες του Τορόντο.
Άλλα διακόσια εκατομμύρια δολάρια
δίδονται στο Τορόντο για την κάλυψη των
οικονομικών του υποχρεώσεων από τη
χρήση του συστήματος των υπόγειων
σιδηροδρόμων. Ένα ποσό εξήντα πέντε
εκατομμυρίων πάει στο δήμο της
Μισσισσάγκα και άλλα ενενήντα πέντε σε
εκείνον του Μπράμπτον, ένα άλλο ποσό
τετρακοσίων εκατομμυρίων διατίθεται
για την φροντίδα των λεωφόρων και
γεφυρών του βορινού Οντάριο. Θα πρέπει
να τονισθεί ότι αυτός είναι και ο λόγος
που ο Δήμαρχος του Τορόντο εκφράζεται με
τα ποιό κολακευτικά λόγια για τη
κυβέρνηση McGuinty,
και ιδιαίτερα για τον ίδιο τον
πρωθυπουργό. Παρ’ όλα αυτά τα ποσά που
έχουν διατεθεί δεν φαίνεται να
καλύπτουν τις ανάγκες της μεγαλούπολης,
η οποία τα προηγούμενα χρόνια πέρασε μια
περίοδο οικονομικών προβλημάτων και
σήμερα προσπαθεί να ξαναβρεθεί πίσω στο
δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Για το
σκοπό αυτό, η κυβέρνηση της επαρχίας
έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι
προσβλέπει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση
του κ. Χάρπερ να συμβάλει με ένα ισόποσο
κεφάλαιο στη κάλυψη των οικονομικών
αναγκών του Τορόντο. Για την ενίσχυση
και βοήθεια εκείνων που εξαρτώνται από
τη κοινωνική πρόνοια, η κυβέρνηση
προσφέρει μια αύξηση δύο τις εκατό. Ένα
ποσό το οποίο θα πρέπει να θεωρηθεί ως
αστείο, ένα αναλογισθεί ο αναλυτής ότι
το 1995, η τότε κυβέρνηση των Συντηρητικών
της επαρχίας επέβαλε περικοπές της
τάξης του 21.6 τις εκατό στο ποσό
βοηθήματος των ποιό αδυνάτων οικονομικά
πολιτών της πλουσιότερης επαρχίας της
Καναδικής ομοσπονδίας. Το ποσοστό αυτό
σε συνδυασμό με εκείνο του τρία τις
εκατό που η κυβέρνηση έδωσε την
περασμένη χρονιά, δεν καλύπτει ούτε και
την αύξηση του κόστους ζωής που
παρατηρήθηκε στην επαρχία τα τελευταία
δέκα χρόνια. Είναι δε επόμενο ότι τα
σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν
αυτοί οι αδύναμοι συμπολίτες μας
συνεχίζουν να παραμένουν έντονα και να
πιέζουν πάνω στη δομή της επαρχίας και
των ιδρυμάτων της, ενώ παράλληλα
επιτρέπουν τη παρερμηνεία της χρήσης
βίας από τους νεολαίους των οικογενειών
οι οποίοι μεγαλώνουν κάτω από το ασήκωτο
βάρος της φτώχειας και ανέχειας σε μια
κοινωνία της οποίας οι δρόμοι και
λεωφόροι είναι γεμάτοι με υπερπολυτελή
αυτοκίνητα η δε επίδειξη του πλούτου
είναι τόσο σκανδαλιστική ώστε να
προκαλεί άτομα και συνειδήσεις. Στο
τομέα αυτό, θα πρέπει να τονίσουμε ότι
για άλλη μια φορά η κυβέρνηση των
Φιλελευθέρων της επαρχίας συνέχισε την
απαράδεκτη πολιτική των προκατόχων της
Συντηρητικών, ένα γεγονός το οποίο είναι
απαράδεκτο και κατακριτέο. Εάν μάλιστα
θελήσουμε να αναλύσουμε το κοινωνικό
περιβάλλον το οποίο αγκαλιάζει το
Τορόντο, μια πόλη η οποία δέχεται κάθε
χρόνο το μεγαλύτερο μέρος των νέο
μεταναστών του Καναδά, η ανάγκη για
ανοικοδόμηση νέων κατοικιών στη πόλη
είναι περισσότερο απαιτητική σήμερα από
κάθε άλλη εποχή. Αυτό ακριβώς δε είναι το
σημείο το οποίο διέφυγε από τους
φιλελευθέρους του κ. McGuinty, η μεγάλη ανάγκη ανέγερσης κατοικιών, για
πολίτες με μικρό εισόδημα. Οι κατοικίες
αυτές θα βοηθήσουν να καλυφθούν οι
στεγαστικές ανάγκες των νέο μεταναστών,
οι οποίοι με τον τρόπο αυτό θα έχουν τη
δυνατότητα να έχουν την οικογένειά τους
κάτω από κάποια φθηνή στέγη, ώστε να
μπορέσουν απερίσπαστοι να επιδοθούν στη
δημιουργία της μελλοντικής τους
σταδιοδρομίας. Παρά
δε το γεγονός ότι, για μια ολόκληρη
τριετία, οι Φιλελεύθεροι του κ. McGuinty,
προσπαθούν να επιδιορθώσουν τη ζημία
που προξένησαν στην επαρχία οι
Συντηρητικοί, δεν έχω τη παραμικρή
αμφιβολία, ότι η σημερινή κυβέρνηση θα
συνεχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα
έως ότου φροντίσει να καλύψει το
παθητικό του παρελθόντος και στο τομέα
της κοινωνικής πολιτικής. Ο όρος αυτός
αποτελεί μια αναγκαία προϋπόθεση για τη
δημιουργία μιας κοινωνίας δικαίου η
οποία δεν θα επιτρέπει αισθήματα
καταπίεσης οικονομικής ή κοινωνικής και
η οποία θα βοηθήσει για το ξεπέταγμα των
νέων γενεών των κατοίκων του Οντάριο, με
αισθήματα ικανοποίησης και ελπίδων για
ένα ποιό προοδευτικό μέλλον.
Είναι
ανάγκη λοιπόν για τον πρωθυπουργό και
τους Φιλελευθέρους του ότι το έργο της
πρώτης τριετίας δεν έχει τελειώσει, τα
σοβαρά προβλήματα που τους
εμπιστεύθηκαν οι ψηφοφόροι της επαρχίας
συνεχίζουν να υπάρχουν και να μας
ταλαιπωρούν, και ακόμα περισσότερο
καθημερινά θα γίνονται ποιό έντονα και
περισσότερο επικίνδυνα, μέχρι
τουλάχιστον την ημέρα που ο ίδιος ο
πρωθυπουργός θα θελήσει να αναλάβει τις
ευθύνες του και στρέψει τη προσοχή του
στις εξακόσιες χιλιάδες “φτωχούληδες
του θεού” και το ένα εκατομμύριο
διακόσιες χιλιάδες παιδάκια της
επαρχίας τα οποία είναι υποχρεωμένα να
παρακολουθούν σχολικά μαθήματα με άδειο
στομάχι. Το Οντάριο έχει το σπάνιο
χάρισμα της φυσικής δωρεάς, αποτελεί την
ενάτη ποιό πλούσια διοικητική
περιφέρεια της διεθνούς κοινότητας, σε
καμία δε περίπτωση δεν είναι δυνατόν να
δικαιολογηθεί ότι στη γη αυτή της
οικονομικής προόδου, υπάρχουν πολίτες
οι οποίοι υποφέρουν αδύναμοι να
καλύψουν τις οικονομικές τους ανάγκες,
λόγω κάποιου ατυχήματος η κάποιας
σοβαρής αρρώστιας. Μόνον έτσι, και μόνο
τότε θα μπορεί ο Dalton
McGuinty
τον Οκτώβρη του 2007, να σταθεί μπροστά
στους ψηφοφόρους της επαρχίας και να
απαιτήσει να του ανανεώσουν με τη ψήφο
τους την τιμητική εντολή για άλλη μια
τετραετία στην εξουσία. Τότε μόνο θα
έχουν το δικαίωμα οι Φιλελεύθεροι να
απαιτήσουν τη τιμή της ψήφου όλων μας,
και με το δίκιο τους.
