Πίσω στο ευρετήριο

  “Λόγος και Αντίλογος”

Ο σεβασμός στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης των στοχασμών του κάθε πολίτη αποτελεί φυσικό και αναφαίρετο δικαίωμα, κατοχυρωμένο και προστατευμένο από τη χάρτα των δικαιωμάτων και ελευθεριών, τόσο των Ηνωμένων Εθνών, όσο και των περισσότερων δημοκρατικών κρατών της διεθνούς κοινότητας. Η αβίαστη και χωρίς κακόβουλη πρόθεση έκφραση των λογισμών του ενός, ακόμα και μέσα στα πλαίσια άσκησης κριτικής και αντιπολίτευσης, σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να καταδικασθεί από εκείνους που βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της κριτικής με εκφράσεις οι οποίες υποτιμούν, προσβάλουν και αδικούν εκείνους που “τόλμησαν” να ασκήσουν κριτική εναντίον τους.

Κάπως έτσι, είναι βέβαιο, συντάχθηκε αρθρογραφία του βραβευμένου συνάδελφου Τάσου Μηλιώνη,  με την οποία θέλησε να εκφράσει τη διαφωνία του με τη πολιτική και τη ακολουθούμενη πρακτική του Μητροπολίτη Σωτηρίου Αθανασούλα, αρχηγού της Έλληνό-ορθόδοξης εκκλησίας του Καναδά.

Με αφορμή εγκύκλιο του Μητροπολίτη προς τους ιερείς του, ο μαχητικός συνάδελφος διαφώνησε με τον πνευματικό ηγέτη της πλειοψηφίας των ομογενών του Καναδά, εκφράζοντας τις αιτίες της διαφωνίας του δημόσια. Χωρίς να θελήσουμε να υπεισέλθουμε στις λεπτομέρειες των αιτιάσεων του αρθρογράφου, πιστεύουμε απόλυτα στο δικαίωμά του έκφρασης των στοχασμών και αιτιάσεών του καθώς και άσκησης κριτικής, μια και ο ίδιος είναι μέρος του πληρώματος της εκκλησίας που προΐσταται ο Μητροπολίτης-Αρχιεπίσκοπος. Ακολούθησε ανακοίνωση του “Μητροπολιτικού Συμβουλίου”, απαντητική των αιτιάσεων και ισχυρισμών του δημοσιογράφου, μια λεπτομέρεια η οποία αποτελεί επίσης φυσικό δικαίωμα του αρχιερέα, εάν πράγματι ο αρθρογράφος σκοπίμως τον αδικεί.

Στην προκειμένη περίπτωση πάντως η ανακοίνωση που έφτασε στο γραφείο της επιθεώρησης, περιέργως, είναι ανώνυμη και ανυπόγραφη, καθώς αναφέρεται ανώνυμα σε κάποια “Εκτελεστική Επιτροπή του Μητροπολιτικού Συμβουλίου”.

Η όλη δομή της βίαια παθιασμένη, η σύνθεσή και σύνταξη της θυμίζει μεσαιωνική αλαζονεία και βυζαντινό θεοκρατικό σκοταδισμό, με τη απαίδευτη προσφυγή σε χαρακτηρισμούς και ονομασίες του συντάκτη του άρθρου, απαράδεκτες, υποτιμητικές και υβριστικές, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν υπηρετούν ή και τιμούν πνευματικό ηγέτη. Το σημείο που μας προβληματίζει, ωστόσο, είναι ότι το απαντητικό κείμενο έφτασε στα ομογενειακά μέσα μαζικής ενημέρωσης ανυπόγραφο και χωρίς κανένα όνομα υπεύθυνου, εκπροσώπου του Μητροπολίτη ή και του οργανισμού που εκπροσωπεί. Χωρίς να έχουμε καμία πρόθεση να υπεισέλθουμε στην διένεξη και τα αίτιά της, πιστεύουμε ότι ο κάθε ηγέτης υπόκειται στην ανάλυση και κριτική του βίου και της πολιτείας του, είτε ο ίδιος είναι αιρετός είτε ηγείται “ελέω Θεού”. Είναι δε τελείως απαράδεκτο και παντελώς καταδικαστέο να προσφεύγει σε χαρακτηρισμούς, ύβρεις, απειλές αφορισμού και άλλες αντικοινωνικές ψυχολογικές πιέσεις προκειμένου να επιβάλλει το σεβασμό και τη σιγή στους επικριτές του. Ας μας επιτραπεί δε με την ευκαιρία αυτή να τονίσουμε ότι εφ’ όσον η σχετική επιστολή δημοσιεύθηκε σε συγκεκριμένο έντυπο, αυτό το ίδιο ήταν και υποχρεωμένο να δημοσιεύσει και την απάντηση του ιδίου. Ποιος ο λόγος λοιπόν της αποστολής του απαντητικού εγγράφου  στα υπόλοιπα ομογενειακά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Με κάθε σεβασμό στο θεσμό που εκφράζει ο τίτλος του Μητροπολίτη, ας μας επιτραπεί να υπενθυμίσουμε ότι οι “ηγέτες είναι σαν τις λάμπες που τις τοποθετούμε ψηλά για να φωτίζουν εκείνους που τους ακολουθούν”, και εάν πραγματικά αυτό εκφράζει κάποια αλήθεια τότε δεν έχουμε αμφιβολία ότι η απαντητική επιστολή της μητρόπολης αδικεί και το Σωτήριο και την Εκκλησία που εκπροσωπεί. Η ελεύθερη έκφραση στο Καναδά αποτελεί θεσμό Σεβασμιότατε το δε δικαίωμα διατύπωσης των ιδεών είναι κατοχυρωμένο θεσμικά. Λέγεται μάλιστα ότι οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά, όσο τις κτυπάς, τόσο μπαίνουν ποιό βαθιά, θα πρέπει να το γνωρίζετε αυτό.

Με απειλές με ύβρεις, με χαρακτηρισμούς και προσωπικές επιθέσεις, δεν υπάρχει περίπτωση να επιβληθεί κανείς τις μέρες αυτές. Τα ηγετικά προσόντα διαφαίνονται και επιβάλουν τον σεβασμό από το βίο, τη πολιτεία και το αίσθημα ευθύνης και δικαιοσύνης που διακρίνει τη ζωή και την επαγγελματική μας άσκηση, όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς “μύθους και φιλολογίες.”

“Πατρίδες”