Πίσω στο ευρετήριο

Τρία Εθνικά θέματα και μία στρατηγική οπτική

Νικόλαος Ι. Μέρτζος

Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Εθνικά θέματα είναι όσα ενδιαφέρουν το Έθνος. Εν προκειμένω εξετάζονται όσα πλέγματα εθνικών θεμάτων κρίνονται σε ανοικτά επισφαλή μέτωπα. Τα τρία σημαντικότερα ιεραρχούνται ως εξής:

1ον Η βαθειά κρίση της χώρας

2ον Η τουρκική απειλή και

3ον Η θέση της Ελλάδος στα Βαλκάνια

Τα τρία αυτά πλέγματα εθνικών θεμάτων εξελίσσονται σε απόλυτη αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. Καθένα ενιαίο πλέγμα, από τα τρία, υφαίνουν, σαν τον ιστό της αράχνης, πολλά άλλα επί μέρους εθνικά θέματα κεφαλαιώδους σημασίας τα οποία τελούν σε απόλυτη αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Θα μνημονευθούν ορισμένα αλλά ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος επιτρέπει, φυσικά, να αναλυθούν.

Βεβαίως, υπάρχουν και πρέπει να συνεκτιμηθούν, αλλά δεν είναι του παρόντος, πολλά άλλα θέματα όπως η θέση της Ελλάδος στους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς και στη Μέση Ανατολή, η νέα οπτική και η αμφισβήτηση της εθνικής ταυτότητας, η σύνθεση και οι δυνάμεις αιχμής της Ελληνικής Διασποράς, η Ελληνική Ναυτιλία στην παγκόσμια πρωτοπορία και οι ελληνικές ευκαιρίες στις αναδυόμενες παγκόσμιες δυνάμεις Κίνα, Ρωσία και Ινδία.

Περιορίζοντας, λοιπόν, τον ορίζοντά μας στα πρώτα τρία θέματα πρώτης προτεραιότητος, θα αποπειραθούμε να εκτιμήσουμε καθένα από αυτά στο επιχειρησιακό πεδίο στρατηγικού βάθους όπου αυτά διαδραματίζονται. Θα επιχειρήσουμε, δηλαδή, να εξετάσουμε το δάσος υπό την στρατηγική του προοπτική. Διότι, αν εστιάσουμε στα δέντρα του, θα μας καταπιεί το δάσος. Οφείλουμε, όμως, να μη λησμονούμε ποτέ ότι δεν υπάρχει δάσος χωρίς δέντρα και, επομένως, ο στρατηγικός αναλυτής υποχρεούται να γνωρίζει προηγουμένως ένα προς ένα τα δέντρα, δηλαδή τα επί μέρους εθνικά δέματα, ώστε να κατανοεί πλήρως την εξέλιξη, την συνοχή και την αντοχή του δάσους. Ελπίζω να μη ομιλώ μεταφυσικά.

1ο εθνικό θέμα

Η βαθειά κρίση της χώρας είναι το υπ’ αριθμόν 1 δάσος. Και στο δάσος αυτό έχει χαθεί η Ελλάδα. Σε κάθε βήμα του μέσα σε τούτο το δάσος ο ελληνικός Λαός κινδυνεύει ανά πάσαν στιγμή να πέσει και να τον πλακώσει ένα από τα πελώρια δέντρα όπου, όμως, επί δεκαετίες είχαν καταφύγει μυριάδες Έλληνες στη σκιά του και στην κουφάλα του, ζούσαν από τους καρπούς του, θερμαίνονταν πελεκώντας τα μεγάλα κλαριά του και εμπορεύονταν την ξυλεία του. Τέτοιο δέντρο επί παραδείγματι ήταν ξεχωριστά μια θέση στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, οι επιδοτήσεις των αγροτών, οι συντεχνίες στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, η συστηματική κλοπή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, η παραοικονομία, η λεηλασία των οικονομικών πόρων στο Δημόσιο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ένα χαρτί Πανεπιστημίου κ.ο.κ. Ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι το δικό μας δέντρο, μα και κάθε δέντρο όλων των άλλων είναι σάπιο, μας απειλεί θανάσιμα και πρέπει να το εγκαταλείψουμε αμέσως. Αλλά πού να πάμε και πώς; Κανείς δεν μας εξηγεί ούτε μας οδηγεί. Εξακριβώνουμε ότι πιο σάπιο από όλα τα δέντρα του δάσους είναι η Ηγεσία. Και, ακόμη χειρότερα: το μοναδικό δέντρο που αντέχει ακόμη, παρ’ ότι το πιο σάπιο, είναι η κυρίαρχη Ολιγαρχία στα Μ.Μ.Ε. η οποία, μέσω αυτών, εξασφαλίζει την μονοπωλιακή ανάθεση των μεγάλων έργων, την χειραγώγηση της κοινής γνώμης με την εικονική πραγματικότητα και, δι’ αυτής, την ομηρεία των πολιτικών και την διαπλοκή αυτών με τους Νονούς της Ολιγαρχίας.

Η τρομερή οικονομική κρίση, λοιπόν, δεν είναι απλώς οικονομική. Η δημοσιονομική κρίση χρέους αποδεικνύεται απλώς η κορυφή του παγόβουνου που αποκαλύπτει την ολόπλευρη εθνική κρίση και την πολλαπλασιάζει με γεωμετρική ταχύτητα. Η κρίση χρέους μας εξανάγκασε να διαπιστώσουμε ετεροχρονισμένα ότι στην πραγματικότητα είχαν καταρρεύσει προηγουμένως όλα τα στρατηγικά μεγέθη του ελληνισμού: το Κράτος, οι διαχειριστές και επικαρπωτές του πολιτικού συστήματος, η κοινωνική ασφάλιση, οι δημόσιες επιχειρήσεις, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, η παραγωγική βάση και η διεθνής ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας, το αίσθημα της τιμής και του πατριωτικού καθήκοντος. Αυτή η γενική κατάρρευση δημιούργησε το γιγαντιαίο δημόσιο χρέος: περισσότερα από 350 δισεκατομμύρια ευρώ χρωστάει το Δημόσιο στο εξωτερικό και εκατοντάδες δισεκατομμύρια, άγνωστον πόσα, χρωστάει το Δημόσιο στο εσωτερικό αλλά και παράλληλα η ιδιωτική οικονομία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Το δημόσιο χρέος δημιούργησαν αποκλειστικά οι Έλληνες πολιτικοί. Με δημόσιο χρήμα εξαγόραζαν προσωπικούς και κομματικούς πελάτες καθώς επίσης δυναμικά ερείσματα της εξουσίας που διαχειρίζεται, εξ αιτίας των συναλλασσομένων πολιτικών, η οικονομική Ολιγαρχία. Και, επειδή ούτε το δημόσιο χρήμα ούτε οι κολοσσιαίες δωρεάν ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις επαρκούσαν πια για την εξαγορά, οι πολιτικοί νομείς του Κράτους δανείζονταν εν ονόματι του Λαού από το εξωτερικό. Επί πλέον πολυεθνικές λάδωναν κόμματα και υπουργοί έκλεβαν τον Λαό που είχαν ορκισθεί να προστατεύουν και να υπηρετούν. Κακουργήματα ατιμώρητα, φυσικά. Τέλος, έχοντας οδηγήσει την Ελλάδα στην κόψη του ξυραφιού σήμερα, αρνούνται να συνεργασθούν ώστε έτσι να επιτελέσουν, επί τέλους, την πολιτική αποστολή τους που είναι η σωτηρία της χώρας και του Λαού της.

Με δεδομένη αυτήν την κατάσταση ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει από θέση προφανούς αδυναμίας και υπό δεινή εξωτερική εξάρτηση τα δύο επόμενα εθνικά θέματα: τουρκική απειλή και Βαλκάνια.

2ο εθνικό θέμα

Η Τουρκία διεκδικεί τουλάχιστον συγκυριαρχία στο Αιγαίο, στη Θράκη και στην Κύπρο. Συνομιλεί για το καθεστώς του Αιγαίου σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, την οποία ταυτόχρονα απειλεί επίσημα με πόλεμο αν διανοηθεί να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα κυρίαρχη ζώνη της, συνεπώς και την υφαλοκρηπίδα της του Αιγαίου, στα δώδεκα ναυτικά μίλια, όπως δικαιούται βάσει Διεθνών Συνθηκών.

Η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε ισχυρή Περιφερειακή Δύναμη. Η οικονομία της έχει εξυγιανθεί, αναπτύσσεται τελευταία με ρυθμούς υψηλότερους συγκριτικά και από την Γερμανία και σήμερα κατέχει την 16η θέση σε παγκόσμια κλίμακα. Συναποφασίζει κρίσιμα ζητήματα της διεθνούς οικονομίας ως μέλος της Ομάδας G20.

Ωστόσο, αρκετά σοβαρά προβλήματα κάθε άλλο παρά έχουν επιλυθεί. Το υψηλό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κατανεμόμενο σε 80 εκατομμύρια Τούρκους εξακολουθεί να αποδίδει πολύ χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα. Παραμένουν ισχυρές έως επικίνδυνες σε επίπεδο εξουσίας και κρατικής λειτουργίας οι εντάσεις μεταξύ του κοσμικού κεμαλικού στρατο/γραφειοκρατικού κατεστημένου και του ανερχομένου ραγδαίως πολιτικού Ισλάμ. Παρά τα θεαματικά επιτεύγματά της η χώρα, ιδίως στην Ανατολή της, στερείται ακόμη υποδομών. Την κοινωνική και κρατική συνοχή δοκιμάζουν συνεχώς χαμηλής εντάσεως διαχωρισμοί του πληθυσμού της σε γλωσσικές/πολιτιστικές μειονότητες, σε μουσουλμανικές αιρέσεις και, ολιγότερο, άλλες θρησκείες. Οι Κούρδοι, το 12% του συνολικού πληθυσμού, διεκδικούν με τα όπλα πλήρη αυτονομία και, αλλιώς, απειλούν με απόσχιση.

Τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα είναι η οικονομική ισχύς της, η αξιοποίηση της εξαιρετικής γεωπολιτικής θέσεώς της, ο όγκος αλλά και η νεαρότητα του πληθυσμού της, 80 περίπου εκατομμυρίων, η ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεών της και ο προς το παρόν επιτυχής συνδυασμός του μετριοπαθούς Ισλάμ με ένα επιλεκτικά εκσυγχρονιζόμενο κοσμικό πολιτικό καθεστώς.

Αξιοποιώντας αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα η Άγκυρα μειώνει αισθητά την πολιτική εξάρτησή της από τη Δύση, συνεργάζεται στην ενέργεια παραγωγικά με τη Ρωσία και παράλληλα με τη Δύση, θεωρεί ότι τελούν υπό εν δυνάμει ομηρεία της οι στρατηγικοί ενεργειακοί αγωγοί αμφοτέρων στο τουρκικό έδαφος, προγραμματίζει πυρηνικό σταθμό με τη Ρωσία, αυξάνει σημαντικά την επιρροή της στις χώρες και ιδίως στους Λαούς του Ισλάμ και εφαρμόζει την διπλωματία του νέο-οθωμανισμού. Σύμφωνα με αυτήν την πολιτική η Τουρκία επιχειρεί με σύγχρονες μεθόδους να επαναφέρει στη σφαίρα ισχυρής επιρροής της, περίπου ως αυτόνομες υποτελείς επαρχίες της, όσα ανεξάρτητα Κράτη αποτελούσαν πριν εκατό χρόνια επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή.

Στο βιβλίο του Στρατηγικό βάθος ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου, υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και αρχιτέκτων του νεο-οθωμανισμού, γράφει: Οι τουρκικές και μουσουλμανικές μειονότητες σε Βουλγαρία, Ελλάδα, Μακεδονία, Σαντζάκ, Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία και Ρουμανία αποτελούν σημαντικά στοιχεία της βαλκανικής πολιτικής της Τουρκίας (σελ. 200). Η ζώνη που εξικνείται από Μπίχατς, Βοσνία, Σαντζάκ, Κοσσυφοπέδιο, Αλβανία, Μακεδονία, Κίτρτζαλι Βουλγαρίας, Δυτική Θράκη καταλήγει στην Ανατολική Θράκη και έχει τον χαρακτήρα ζωτικής αρτηρίας για τη γεωπολιτική της Τουρκίας (σελ477.) Στις 9 Μαρτίου εφέτος επισκεπτόμενος, μετά την Αθήνα, τη Δυτική Θράκη και απευθυνόμενος σε συγκέντρωση Μουσουλμάνων πολιτών της Ελλάδος στα Αρριανά ο Νταβούτογλου διακηρύσσει: Εσείς είστε η πύλη της καρδιάς μας στην Ευρώπη. Όταν βρίσκομαι στη Δυτική Θράκη, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο Ικόνιο.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο 70 οθωμανολόγοι από 30 περίπου κράτη συγκροτούν διεθνές συμπόσιο του Πανεπιστημίου της τουρκικής πόλης Μπίλετσικ και όλοι συμμερίζονται την άποψη ότι οι δυτικοί ιστορικοί υπήρξαν μεροληπτικοί και παρερμήνευσαν την οθωμανική ιστορία Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου δηλώνει: Φέρνοντας σε επαφή επιστήμονες από πολλές χώρες, θέλουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα για να ξαναγραφεί η Οθωμανική Ιστορία. Στο πρώτο τεύχος του 2011 το αυστριακό περιοδικό Der Standard γράφει: Εβδομήντα τουρκικές σαπουνόπερες κατακτούν τα Βαλκάνια και αλλάζουν την αρνητική εικόνα που τα βαλκανικά έθνη είχαν για τους Τούρκους. Η τουρκική κινηματογραφική βιομηχανία είναι πλέον εργαλείο της γεωπολιτικής του νέο-οθωμανιστή Αχμέτ Νταβούτογλου.

Με αυτά τα δεδομένα και υπό το ραγδαίως διευρυνόμενο ανισοζύγιο στρατιωτικών δυνάμεων Ελλάδος-Τουρκίας πρέπει να κριθεί η τουρκική απειλή στο επιχειρησιακό πεδίο στρατηγικού βάθους. Εισερχόμεθα, έτσι, στο υπ’ αριθμόν 3 εθνικό θέμα: τη θέση της Ελλάδος στα Βαλκάνια.

3ο εθνικό θέμα

Τα ζωτικά συμφέροντα και το στρατηγικό διακύβευμα της Ελλάδος στην Χερσόνησο του Αίμου είναι προφανή. Από το 1990 επί 15 συνεχή χρόνια η Ελλάδα μονοπωλούσε όλα τα στρατηγικά πλεονεκτήματα στα Βαλκάνια. Το έτος 2008 το κατά κεφαλήν εισόδημά της ανερχόταν σε 25.611 ευρώ και ήταν υψηλότερο από το άθροισμα του κατά κεφαλήν εισοδήματος όλων των έξι βαλκανικών χωρών που αθροίζονταν σε 20.523 ευρώ. Δυστυχώς, σήμερα, εξ αιτίας των πολιτικών της η Ελλάδα έχασε τις ιστορικές ευκαιρίες της και από δυνατός κρίκος των Βαλκανίων έγινε εξίσου αδύναμος κρίκος. Παρ’ όλα αυτά, το έτος 2009 η περιοχή παρουσίαζε κατά κεφαλήν εισόδημα σε ευρώ ως εξής: Ελλάδα 21.790, Αλβανία 2.813, Βοσνία 3.146, Βουλγαρία 4.576, Κοσσυφοπέδιο 8.535, Μαυροβούνιο 4.359 και Σκόπια 3.296. Το 2010 το ελληνικό ΑΕΠ υπέστη δραματική μείωση που συνεχίζεται το 2011. Ωστόσο, υπερβαίνει ελαφρά το άθροισμα όλων των προαναφερομένων χωρών.

Στην ανέκαθεν ασταθή αυτή γειτονιά της Ελλάδος είναι δεδομένη και θεσμικά νομιμοποιημένη η επικυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της Ατλαντικής Συμμαχίας και, πρωτίστως, των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι έξη αυτές βαλκανικές χώρες αποτελούν προτεκτοράτα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κα ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών: de jure προτεκτοράτα η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κοσσυφοπέδιο, de facto προτεκτοράτα τα λιλιπούτεια τεχνητά Κράτη Σκοπίων και Μαυροβουνίου, η Αλβανία και η Βουλγαρία. Όλες μαζί συνθέτουν γεωγραφικά τον συντομότερο και υπό πλήρη έλεγχο γεωπολιτικό διάδρομο, ο οποίος από τις αμερικανικές βάσεις της Ιταλίας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην ενεργειακή δεξαμενή της Κασπίας παρακάμπτοντας, μέσω Ευξείνου, την επισφαλή Τουρκία.

Αμερικανικές αεροναυτικές βάσεις έχουν εγκατασταθεί τις αδριατικές ακτές της Αλβανίας και στις παρευξείνιες ακτές της Βουλγαρίας αλλά και της Ρουμανίας που είναι μέλη του ΝΑΤΟ και οι δύο τελευταίες και της Ε.Ε. Εν προκειμένω δεν εξετάζονται η Ρουμανία και η Σερβία παρ’ ότι ανήκουν στα Βαλκάνια.

Η αμερικανική στρατιωτική βάση Bond Steel στα νότια σύνορα του Κοσσυφοπεδίου με τα Σκόπια είναι η μεγαλύτερη σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Η τεθωρακισμένη αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια, με βάθος και τριών υπογείων ορόφων και διπλωματικό τάχα προσωπικό 3.000 ατόμων, είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη κέντρο ηλεκτρονικού πολέμου.

Την κρίσιμη αυτή γεωπολιτική Μεσοβαλκανική Ζώνη υποβαστάζει και τροφοδοτεί η ελληνική Μακεδονία και εν μέρει η Ήπειρος και η Δυτική Θράκη.

Στα Βαλκάνια, όμως, παράλληλα με τη Δύση αυξάνει αποφασιστικά την επιρροή της η Τουρκία χρησιμοποιώντας και το Ισλάμ· ανέρχεται η Κίνα και υπεισέρχεται το Ισραήλ, ενώ η Ρωσία, ανταγωνιζομένη ευθέως τους Αμερικανούς, επενδύει στρατηγικά στους αγωγούς ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου με κατεύθυνση την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Μαυροβούνιο έχει πωλήσει στους Ρώσους όλες σχεδόν τις τουριστικές περιοχές και επιχειρήσεις-κλειδιά πριν το διεφθαρμένο καθεστώς Τζουγκάνοβιτς εξαναγκασθεί πρόσφατα να αποχωρήσει. Στα Σκόπια το Ισραήλ εγκαθιστά πρότυπο εκπαιδευτικό κέντρο αεροπόρων με την κρατική αμυντική της βιομηχανία Elbit Systems, μια από τις ισχυρότερες στον Κόσμο εταιρείες αμυντικών ηλεκτρονικών συστημάτων, ενώ η Κίνα δώρισε στον Στρατό δίκτυα ηλεκτρονικών υπολογιστών και το Ιράν των μολάδων συμφώνησε να εγκαταστήσει την εταιρεία του «Πετροχημική-Εμπορική», που έχει την ευχέρεια να χρηματοδοτήσει ισλαμιστές.

Η Τουρκία πρωταγωνιστεί στην περιοχή. Έχει συνάψει διμερείς συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με την Αλβανία, τα Σκόπια και τη Βουλγαρία. Η διπλωματία του νεο-οθωμανισμού προχωρεί, βάσει στοιχείων, ως εξής διαδοχικά:

Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Σαντζάκ του Μαυροβουνίου, στην κοιλάδα Πρέσεβο της Σερβίας, στους Γκέγκηδες της Βορείου Αλβανίας και στο Κοσσυφοπέδιο ενεργεί ως Προστάτιδα Δύναμη του Ισλάμ και συχνά ταυτίζει τους Μουσουλμάνους με τους Τούρκους ή με επιτόπια υπολείμματα των Οθωμανών.

Στα Σκόπια έχει αναλάβει την ανάπτυξη των δύο μοναδικών αεροδρομίων στην πρωτεύουσα και στην Αχρίδα καθώς επίσης την κατασκευή εμπορευματικού αεροπορικού σταθμού στο Στιπ με δικαίωμα εκμετάλλευσης και διαχείρισης επί 20 χρόνια. Παράλληλα χρησιμοποιεί το μικρό επιχώριο τουρκικό κόμμα και χρηματοδοτεί την αναστήλωση των οθωμανικών και των μουσουλμανικών θρησκευτικών μνημείων. Τέλη Οκτωβρίου 2010 διμερές επιχειρηματικό Συνέδριο Τουρκίας-Σκοπίων αποφασίζει να εντείνει την οικονομική συνεργασία των δύο χωρών και Τούρκοι επιχειρηματίες ζητούν να χτίσουν Φοιτητική Εστία στο Πανεπιστήμιο του Στιπ, όπου φοιτούν ήδη 100 φοιτητές από την Τουρκία αλλά ενδιαφέρονται να εγγραφούν άλλοι 3.000.

Η Βουλγαρία θεωρείται στρατηγικής σημασίας επειδή αποτελεί την κεντρική πύλη του νεο-οθωμανικού στρατηγικού διαδρόμου προς τα Βαλκάνια, γειτονεύει με την τουρκική Ανατολική Θράκη και την ελληνική Δυτική Θράκη και τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού της είναι Τούρκοι. Το Κέντρο Δημογραφικής Πολιτικής στη Σόφια ανακοίνωσε ότι έως το 2050 οι Βούλγαροι θα καταστούν μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα. Σύμφωνα με διεθνή στοιχεία, στη Βουλγαρία ζουν 7.928.900 άτομα: Βούλγαροι 6.655.210 83,9%, Τούρκοι 746.664 9,4%, Τσιγγάνοι-Ρομ 370.908 4,7% και εννέα ακόμη μικρές εθνικές ομάδες και αδιευκρίνιστοι 86.000. Ορθόδοξοι 82,6% και Μουσουλμάνοι 12,2%. Οι Τούρκοι και οι Ρομ έχουν τριπλάσιο δείκτη γεννήσεων. Το τουρκικό κόμμα ήταν έως πρόσφατα ο αναγκαίος εταίρος όλων των μετακομμουνιστικών κυβερνήσεων της Βουλγαρίας, ενώ στην Κωνσταντινούπολη και αλλού αναπτύσσουν δραστηριότητα Τούρκοι φυγάδες της κομμουνιστικής Βουλγαρίας. Οι Πομάκοι της ελληνικής Θράκης γειτονεύουν άμεσα με συμπαγείς Τούρκους στην άλλη πλευρά της Ροδόπης.

Εντωμεταξύ στην Ελλάδα και ασυγκρίτως χειρότερα στις άλλες έξι αυτές βαλκανικές χώρες ενδημούν και επενεργούν σωρευτικά η πολιτική διαφθορά σε διαπλοκή με το οργανωμένο έγκλημα, η αμφισβήτηση της εξουσίας και των πολιτειακών θεσμών από όλους εναντίον όλων των άλλων, οι αμοιβαίες εθνικές διεκδικήσεις μεταξύ ομόρων χωρών με όργανο τις εθνικές μειονότητες, η οικονομική καχεξία των πολιτών και η ζωντανή ακόμη κληρονομιά των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Το γεωπολιτικό πεδίο εισήλθε σε βαθύ βαρομετρικό. Και, πράγμα περίεργο φαινομενικά, φέρνει τα πρώτα καλά νέα στη χειμαζομένη Ελλάδα.

Μπορεί να μη έγινε αντιληπτό στους πλαφλάζοντες Έλληνες αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, αλλά από τον Φεβρουάριο 2011 η επικυρίαρχη Αμερικανική Υπερδύναμη ανέστρεψε ολικά την πολιτική της έναντι των Σκοπίων στο Μακεδονικό. Καλεί τον Γκρούεφσκι στην Ουάσιγκτον όπου ο μεγαλοπράγμων «μακεδονιστής» συναντάται στις 16 Φεβρουαρίου με τον Αντιπρόεδρο Τζο Μπάϊντεν και την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον. Εξερχόμενος επιδίδεται αυτάρεσκα σε γενικόλογες δηλώσεις: «όλα καλά». Αλλά δεν είναι. Η Χίλαρι δηλώνει δημόσια: Ανησυχούμε για την ανάμειξη της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, για την ελευθερία του Τύπου και τις ενδοεθνοτικές σχέσεις.

Βάσιμες, ωστόσο, δημοσιευμένες πληροφορίες, που ούτε στην Ουάσιγκτον ούτε καν στα Σκόπια έχουν ποτέ διαψευσθεί, αναφέρουν ότι ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων άκουσε, πίσω από τις κλειστές πόρτες, τα εξής κατά λέξη:

Το πρόβλημα της ονομασίας είναι δικό σας πρόβλημα και σεις πρέπει να το λύσετε με την Ελλάδα. Τα προβλήματά σας είναι πολύ σοβαρότερα από την ονομασία. Απειλείται η σταθερότητα του Κράτους σας και της περιοχής σας ενώ δεν λειτουργεί Κράτος Δικαίου. Για να αντιμετωπίσετε το υπαρξιακό πρόβλημά σας, πρέπει να προσαρμοσθείτε και να ενταχθείτε στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Αλλά προϋπόθεση τούτου είναι ο συμβιβασμός σας με την Ελλάδα.

Ανάλογες δημόσιες δηλώσεις της ευρωπαϊκής διπλωματίας επαναλαμβανόμενες με χαρακτηριστική πυκνότητα, με αποκαλυπτική ταυτότητα θέσεων και με ασυνήθη -αλλά αναγκαία- ωμότητα επιβεβαιώνουν την ολική αναστροφή της αμερικανικής και της συνακόλουθης ευρωπαϊκής πολιτικής στο Μακεδονικό.

Πράγματι, τον Ιανουάριο 2011 δημοσιεύθηκαν στα Σκόπια οι εξής δηλώσεις:

Τόμας Κάντριμαν, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιος για την Ευρώπη: Είναι άμεση ανάγκη να λάβετε επείγοντα μέτρα για την ελευθερία του Τύπου, την πάταξη της διαφθοράς και την ειρήνη μεταξύ των εθνοτήτων σας. Η συμφωνία με την Ελλάδα είναι προϋπόθεση για να ενταχθείτε στο ΝΑΤΟ.

Κρίστοφερ Άϊβον, πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στα Σκόπια, alter ego των Αμερικανών: Η Βρετανία επιθυμεί να δει τη Μακεδονία στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. αλλά ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο ούτε καμιά άλλη χώρα δεν μπορεί να σας λύσει τη διαφορά σας με την Ελλάδα για το όνομα.

Ο πρεσβευτής της Ουγγαρίας στα Σκόπια: Είναι μάταιες οι ελπίδες του υπουργού Μιλόσοφσκι. Χωρίς συμφωνία με την Ελλάδα δεν υπάρχει ένταξη.

Η Ντράγκολιουμπ Μπεντσίνα, υπουργός Εξωτερικών της Σλοβενίας, κατά πρόσωπο στον Μιλόσοφσκι: Αν θέλετε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από τον συμβιβασμό σας με την Ελλάδα.

Κατόπιν τούτων, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος αρχές Μαρτίου ο Γκρούεφσκι ανέστρεψε ολικά και την δική του πολιτική έναντι της Ελλάδος. Δήλωσε ότι συζητεί μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό Σκόπια ή Βόρεια ή Βαρντάρσκα. Αλλά σε παρένθεση! Όλα τάχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε.

Ταυτόχρονα ο διεθνής διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς, το μακρύ χέρι των Αμερικανών, δήλωνε σε αντιπροσωπεία Ελληνοαμερικανών: Φυσικά οι κάτοικοι της Fyrom είναι Σλάβοι. Ο μεγαλομανής εξαρχαϊσμός της Ιστορίας τους με τον Μέγα Αλέξανδρο και με αναγωγή της καταγωγής τους στους Αρχαίους Μακεδόνες βλάπτει τα συμφέροντα της χώρας τους και ερεθίζει τους Έλληνες.

Στην πραγματικότητα οι συγκρούσεις Σλάβων-Αλβανών, η αποχώρηση σύσσωμης της Αντιπολίτευσης από τη Βουλή και οι ωμές αυθαιρεσίες του καθεστώτος Γκρούεφσκι εναντίον θεσμών, δημοσιογράφων και πολιτών απειλούν άμεσα με κατάρρευση αυτό το μικρό πολυεθνικό Κράτος και, με δεδομένη την άκρα ρευστότητα όλων των άλλων βαλκανικών Κρατών, καθιστούν ορατό ένα κατακλυσμικό βαλκανικό ντόμινο, όταν ταυτόχρονα αναδιατάσσεται με άδηλο μέλλον ο γεωπολιτικός χάρτης των ενεργειακών πηγών και του αραβικού Ισλάμ στη Βόρειο Αφρική και στη Μέση Ανατολή.

Το υπ’ αριθμόν 1 ζητούμενο της αμερικανικής και της συνοδευτικής ευρωπαϊκής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι η σταθερότητα. Κατανοεί, συνεπώς, ο καθείς ποια κεντρική βαλκανική θέση ανήκε εξ ορισμού στην Ελλάδα αλλά η εσωτερική της κατάρρευση κατέστρεψε, με αποκλειστική επιλογή των πολιτικών της και των λοιπών ποικιλωνύμων ηγεσιών της.

 Νικόλαος Ι. Μέρτζος, Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών