Το
Τραγικο Ιστορικο Των Ελληνοκυπριων
Το
1974, ο Λαός της Κύπρου, εντελώς αναίτια,
υπέστη μια συνδυασμένη επίθεση από
εχθρικές δυνάμεις, τόσο από το εσωτερικό
όσο και από το εξωτερικό. Οι οποίες
ουσιαστικά, αποπειράθηκαν να
καταστρέψουν ό,τι αυτός ο Λαός
δημιούργησε, συντήρησε, και διαφύλαξε,
με αιματηρούς αγώνες και θυσίες.
Τόσο
πριν από το 1974 όσο και μετά οι κακή τη
μοίρα ηγεσίες αυτού του Λαού
απεδείχθησαν σπιθαμιαίες και ανάξιες να
αξιοποιήσουν τα επιτεύγματα αυτού του
Λαού. Τι κι’ αν ο Λαός έδινε το αίμα του,
το αίμα των παιδιών του και τον μόχθο του;
Όλα πήγαιναν και πηγαίνουν χαμένα.
Εκείνο που απομένει είναι οι στρατιές
των νεκρών ηρώων, και οι αναμνήσεις από
τους χαμένους τόπους….
Ο
δυναμικός Κυπριακός Λαός όμως,
ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του.
Ανορθώθηκε και πάλεψε. Και ξανάφτιαξε
τον πλούτο τον οποίο του άρπαξαν,
ξανάχτισε σπίτια και μέγαρα και
εκκλησίες…..Εργάστηκε σκληρά και στον
τόπο του και στα ξένα και συσσώρευσε
ξανά πλούτο, για τον οποίο όλοι τον
ζήλευαν! Άφησε όμως χωρίς έλεγχο έναν
ζωτικό για την επιβίωση του τομέα. Τον
τομέα της πολιτικής. Τον τομέα του
ελέγχου του κράτους του. Της Κυπριακής
Δημοκρατίας, η οποία του κόστισε
ποταμούς αιμάτων. Άφησε εκείνο τον
έλεγχο σε ανθρώπους που ούτε τον Λαό
αγάπησαν ποτέ, ούτε την Κυπριακή
Δημοκρατία σαν κράτος, αλλά ούτε και την
Κύπρο σαν Πατρίδα. Επέτρεψε την
επικράτηση και την ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΑΣΗΜΑΝΤΟΥ
στην εξουσία. Γενικά του ΑΣΗΜΑΝΤΟΥ. Του
ασήμαντου ανθρώπου, της ασήμαντης
ιδεολογίας, της ασήμαντης πίστης, των
ασήμαντων αξιών και ενός πολιτισμικού
σκοταδισμού.
Και
ενώ υπήρχαν τα μέσα και οι άνθρωποι για
να προγραμματιστεί και να επιδιωχθεί
μια μεσοπρόθεσμη προετοιμασία για αγώνα
απελευθέρωσης, αφέθηκε η ασημαντότητα
να διαφθείρει, πρώτα την νεολαία και
ύστερα την κοινωνία ολόκληρη και αντί να
την κατευθύνει με όλα τα μέσα στον στόχο
της απαλλαγής από την κατοχή την
εξέτρεψε στον άκρατο καταναλωτισμό.
Είχε για τον νέο της Κύπρου πολύ
περισσότερη σημασία ή μάρκα των
παπουτσιών που φορούσε από το αν είχε
διαβάσει τον «Καπετάν Μιχάλη» ή τον «Δωδεκάλογο
του Γύφτου». Και οδηγήθηκε μέχρι τα
ναρκωτικά, τον χουλιγκανισμό και, όσον
αφορά την γνώση, στην απλή συγκομιδή
βαθμών ή πτυχίων…..
Και
περάσαμε από τον επιχειρηματικό
καπιταλισμό στον χρηματιστηριακό
καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό της
ύπουλης και αόρατης αρπαγής, ο οποίος
απομύζησε τον πλούτο του Λαού και τον
συσσώρευσε στα ταμεία ελάχιστων
χαρτογιακκάδων με αποτέλεσμα ο φτωχός
Λαός να οδηγήσει και το κράτος στην
φτώχια. Και να εκμηδενιστεί έτσι κάθε
προοπτική για οτιδήποτε. Και για αγώνα
και για αντίσταση! Και βλέπουμε τον
πρόσφυγα να σέρνεται από την
ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑ στην εξαχρείωση του
ξεπουλήματος της Πατρίδας στον
κατακτητή έναντι πινακίου φακής. Με ένα
στόχο: Να μην υπάρχουν πρόσφυγες
ενδιαφερόμενοι για επιστροφή και για
αγώνα επιστροφής.
Τι καταλάβαμε λοιπόν που ξαναγίναμε πλούσιοι; Τι καλό προέκυψε για τον τόπο από το γεγονός του ψηλού κατά κεφαλήν εισοδήματος στην Κυπριακή Δημοκρατία; Δεν εξακολουθεί η Κύπρος να είναι διχοτομημένη; Σταμάτησε ο εποικισμός ή η επέλαση των λαθρομεταναστών; Όταν έλθει η ώρα της συνταξιοδότησης μήπως ο κάθε ένας από εμάς που μοχθήσαμε επί δεκαετίες γι’ αυτό τον τόπο, απολαμβάνουμε δίκαιη μεταχείριση από το κράτος με ανάλογες της συ
