Μοντρεάλ, 30 Mαρτίου
2013
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΩΝ ΛΟΥΚΕΤΩΝ
(σε
συνεργασία με τα ΝΕΑ – Αθήνα 2012
της
Σοφίας Φλώρακα-Πετσάλη
Φθινόπωρο του 2012. Περπατώ σιγά, σιγά
και σιωπηλά, σε κεντρικούς δρόμους της
Αθήνας. Αγίου Μελετίου, Πατησίων,
Ιωάννου Δροσοπούλου και κυρίως Σταδίου.
Δύσκολα να πιστέψω και να χωνέψω αυτό
που βλέπω. Αυτοί οι δρόμοι, που άλλοτε
έσφυζαν από ζωή, σήμερα μαρτυρούν την
εγκατάλειψη και την καταφρόνια.
Η ύφεση και η κρίση που μαστίζουν την
Ελλάδα έσπειραν σ’αυτούς τους δρόμους
τα λουκέτα. Έχουν χάσει την παλιά
εμπορική τους αίγλη. Το 2012 το ποσοστό στα
κενά μαγαζιά ανέβηκε στο 42%.
Περπάτησα αυτούς τους δρόμους. Είδα
ότι η κρίση σκαρφάλωσε στους ορόφους των
κτιρίων που βλέπουν στη Σταδίου. Παλιά
εκεί δεν έβρισκες ξενοίκιαστο γραφείο.
Το φθινόπωρο μέτρησα εκατοντάδες
ενοικιαστήρια ή πωλητήρια.
Όροφοι ολόκληροι έχουν μείνει κενοί.
Κτίρια ρημάζουν από την εγκατάλειψη.
Σ’ένα μαγαζί παπουτσιών και τσαντών
στη Σταδίου, ο μαγαζάτορας μου λέει: «Είναι
δύσκολη περίοδος. Χθες πούλησα ένα
ζευγάρι μόνο. Σήμερα κανένα».
Η Σταδίου ήταν πάντα δρόμος με
καταστήματα ανδρικών ειδών. Σήμερα, όπως
σε πολλές γειτονιές της Αθήνας, έχουν
βρει στέγη ανταλλακτήρια χρυσού και
ασημιού.
Το 2000 κάποια κυρία μετέφερε το
μαγαζί της με έργα τέχνης και κορνίζες
από την Ακαδημία Πλάτωνος στη Σταδίου.
Γιατί αυτό; Μια
μέρα το 2000 που βρέθηκε σε μια στοά του
δρόμου μέτρησε 1,400 άτομα να
μπαινοβγαίνουν. «Σήμερα», μου είπε, «δεν
βλέπεις τόσους ούτε σε μια βδομάδα.
Πλήρωνα ενοίκιο 1,500 ευρώ. Σήμερα ο
ιδιοκτήτης έριξε το ποσόν στα 700. Ακόμα
δεν τα βγάζω πέρα».
Πολλοί στην οδό Σταδίου θυμούνται τη
«χρυσή εποχή» στα τέλη του’70. Όταν τα
μαγαζιά στις στοές είχαν δικό τους
καφενείο και η οδός Σταδίου εστιατόρια
και μεζεδοπωλεία. Πάνε όλα αυτά.
Τώρα μέσα σ’αυτά τα κλειστά μαγαζιά
βλέπεις μόνο σκονισμένα πατώματα,
ξηλωμένα καλώδια, κενά ράφια. Σκέτη
εξαθλίωση. Σου προκαλεί απελπισία,
μελαγχολία, κλονισμό.
Νεκροί δρόμοι, καταστηματάρχες να
σφραγίζουν κούτες – είναι μια εικόνα
θλιβερή. Νιώθεις τη μοναξιά.
Μου λένε οι έμποροι ότι ποτέ τους δεν
είχαν συναντήσει αυτή τη θλίψη. Πίσω από
κάθε κατάστημα που κλείνει, βρίσκονται
στο δρόμο περισσότερα από τέσσερα άτομα.
Έτσι οι αριθμός των ανέργων συνέχεια
αυξάνεται. Εκεί που παλιά χτυπούσε η
καρδιά της εμπορικής Αθήνας, τώρα χτυπά
η καρδιά της απελπισίας και της
απόγνωσης.
Και ο χτυπημένος Λαός υπομένει,
περιμένει και ελπίζει.
Αλλά
μέχρι πότε;
ΣΟΦΙΑ
ΦΛΩΡΑΚΑ-ΠΕΤΣΑΛΗ-Συγγραφέας
Πρώην
Αντ/δρος Επιτροπής Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων του Κεμπέκ
Πρώην
Διοικητική Δικαστής
Δικαστηρίου Κοινωνικών Υποθέσεων
Μέλος
της Επιτροπής Magic
Mission
Τηλέφωνο:
514-340-1645
