Είχαμε
την ατυχία να γειτονεύουμε με βαρβάρους!..
Γράφει ο ΒΑΣ. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ,
Επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου
Η ελληνική φυλή έχει την ατυχία να γειτονεύει με αυτή των Τούρκων, η ασυνέπεια, η δολιότητα, η υποκρισία, η βαρβαρότητα και η επεκτατικότητα των οποίων δεν έχει όρια. Τα μνημονευόμενα ιστορικά στοιχεία, στο εξαίρετο βιβλίο του Λεωνίδα Κουμάκη, με τίτλο «Το θαύμα, μια πραγματική ιστορία», είναι μεγίστης και μνημειώδους ιστορικής αξίας. Παρατίθεται φωτοτυπία του τηλεγραφήματος του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών Μεχμέτ Ταλάτ, αποσταλέντος την 16η Σεπτεμβρίου 1915, προς τον Περιφερειάρχη Διοικητή Χαλεπίου, με την εντολή δολοφονίας του αρμενικού πληθυσμού. Το κείμενο του φοβερού αυτού τηλεγραφήματος έχει ως εξής:
«Σας πληροφορούμε ότι η κυβέρνηση αποφάσισε την ολοκληρωτική εξολόθρευση του αρμενικού πληθυσμού, που ζει στην Τουρκία.
Όποιος έχει αντίθετη γνώμη, δεν αποτελεί πλέον μέλος της κρατικής διοίκησης. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην ύπαρξή τους, χωρίς κανένα οίκτο για τις γυναίκες, τα παιδιά ή τα ανίσχυρα πρόσωπα, ανεξάρτητα αν θεωρείται φρικτή αυτή η εξολόθρευση.
Υπουργός Εσωτερικών Μεχμέτ Ταλάτ»
Και όμως, τόλμησαν οι Τούρκοι να διαμαρτυρηθούν για την καταδίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων από το Κογκρέσο των Η.Π.Α.
Παρατίθεται επίσης η από 9 Σεπτεμβρίου 1922 εντολή του Διοικητού των τουρκικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, για την «υποχρεωτική» δολοφονία τουλάχιστον 4 έως 5 Ελλήνων από κάθε στρατιώτη. Η απαίσια αυτή διαταγή έχει ως εξής:
«Σύμφωνα με τις έγγραφες οδηγίες, που έχω από την κεντρική διοίκηση, κάτω από τις παρούσες αναγκαίες συνθήκες, η εθνότητα των Ελλήνων μπορεί να δείξει φανατισμό.
Συνεπώς, σε περίπτωση και της πιο ελάχιστης αντίστασης, κάθε στρατιώτης πρέπει να εκτελέσει το καθήκον του, δολοφονώντας μεγάλο αριθμό αυτών των ανθρώπων. Η πατρίδα το διατάσσει.
Δεν πρέπει να παραλείψετε να κάνετε το χρέος σας. Κάθε στρατιώτης είναι υποχρεωμένος να σκοτώσει 4-5 Έλληνες για χάρη της πατρίδος μας. Είμαι υποχρεωμένος να κοινοποιήσω τη γραπτή αυτή εντολή στην κεντρική διοίκηση και είμαι στη διάθεση του καθενός, που θα ζητήσει προφορικές διευκρινίσεις.
Κάθε στρατιώτης είναι υποχρεωμένος να εκτελέσει το περιεχόμενο αυτής της εντολής.
Ο Διοικητής Τουρκικών Δυνάμεων στη Σμύρνη, Νουρεντίν»
Τέλος, παρατίθεται σειρά φωτογραφιών των θυμάτων των τουρκικών θηριωδιών, μέχρι το 1974. Περιγράφεται το οργανωμένο από την ίδια την τουρκική κυβέρνηση πογκρόμ εναντίον των χριστιανών και των περιουσίων τους στις 6 Σεπτεμβρίου 1955. Μέσα σε μία νύχτα καταστράφηκαν, κάηκαν ή λεηλατήθηκαν 4.340 ελληνικά καταστήματα, 2.600 χριστιανικά σπίτια, 73 εκκλησίες, 26 σχολεία, 110 εστιατόρια, 21 εργοστάσια, 27 φαρμακεία και 3 μειονοτικές εφημερίδες, που είχαν μείνει, από τις 9 που υπήρχαν το 1923. Ομοίως και οι μαζικές απελάσεις το 1964, όταν συνολικά 50.000 Έλληνες εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους, με αναίτιες, απάνθρωπες και σκληρές συνοπτικές διαδικασίες. Αντί της προστασίας των θρησκευτικών ιδρυμάτων, έκλεισαν τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης για τον στραγγαλισμό της θρησκευτικής ελευθερίας και το μαρασμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εδήμευσαν την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως με το μυστικό διάταγμα του 1964, σύμφωνα με το οποίο πρόσωπα ελληνικής ιθαγενείας στερήθηκαν του δικαιώματος αγοραπωλησίας ακινήτων. Τέλος, αναφέρονται οι θηριωδίες των Τούρκων στη μαρτυρική Κύπρο, όπου, κατά τον διαβόητο Ετσεβίτ, μετέβησαν για να φέρουν την ειρήνη και όχι τον πόλεμο!
Με τη συνθήκη της Λωζάνης, οι Τούρκοι ανέλαβαν την υποχρέωση να προστατεύσουν τη ζωή, την περιουσία, τη θρησκεία και τα θρησκευτικά ιδρύματα 350.000 χριστιανών της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά αυτοί με διαφόρους εγκληματικές μεθόδους και με τα προαναφερθέντα βίαια επεισόδια το 1955 και το 1964, κατάφεραν να απομακρύνουν σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων και να μείνουν στην Πόλη μόνον περί της 2.500, εκ των οποίων οι περισσότεροι γέροντες.
Μία από τις μεθόδους, που ακολούθησαν οι Τούρκοι για να απομακρύνουν τους Έλληνες, κατά σύσταση συνεργατών του Χίτλερ, ήταν και η επιβολή ειδικού φόρου περιουσίας, που ονομάστηκε «βορλίκι» (varlik vergisi) και έχει πολλές ομοιότητες με το λεγόμενο «χαράτσι Βενιζέλου», που και αυτό επιβλήθηκε στην Ελλάδα, με αξίωση της Τρόικας.
Το χαράτσι «βορλίκι» υπολογιζόταν από ειδικές επιτροπές οικονομικών υπηρεσιών και τοπικών κοινοτήτων, με εντολή υπερτιμήσεως της περιουσίας των μειονοτήτων, για τους πολίτες των οποίων, ο φόρος έφθανε μέχρι και το δεκαπλάσιο του εισοδήματος και της πραγματικής αξίας της περιουσίας.
Σε περίπτωση δε, μη καταβολής του φόρου εντός 15 ημερών, ακολουθούσε κατάσχεση της περιουσίας, όχι μόνον των οφειλετών, αλλά και αυτής όλων των στενών συγγενών τους. Παραλλήλως οι οφειλέτες μετεφέροντο στην τουρκική «Σιβηρία» για να εργασθούν σε καταναγκαστικά έργα, το αντίτιμο της εργασίας των οποίων εκάλυπτε και τα έξοδα στοιχειώδης διατροφής τους.
Οι ελληνικές κοινότητες, βάσει του φόρου αυτού, κατέβαλαν στο τουρκικό δημόσιο 280.000.000 λίρες. Χιλιάδες οφειλέτες, που αδυνατούσαν να πληρώσουν το φόρο δια της περιουσίας των, υποβλήθηκαν βιαίως σε καταναγκαστικά έργα και εμαρτύρησαν κυριολεκτικώς, με συνέπεια, όσοι επέζησαν από τις κακουχίες, να αναγκασθούν να απομακρυνθούν από την Τουρκία, μετά των οικογενειών τους. Αυτό το λαό υποστηρίζουν οι συνεταίροι μας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και οι φίλοι μας πέραν του Ατλαντικού, αν και γνωρίζουν ότι ουδέποτε τιμά τις υποσχέσεις του και σέβεται τις ανθρώπινες αξίες.
Η φορολογική επιβάρυνση των ατυχών ελλαδιτών Ελλήνων, που δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν τα κληρονομιαία ή τα δια του μόχθου αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία τους, υπό επωνυμία εξωχωρίων εταιρειών, όπως έχουν οι μεγιστάνες του πλούτου, επιφέρει τρόμον εις αυτούς προ των επαπειλουμένων συνεπειών της μη ανταποκρίσεώς των στις φορολογικές υποχρεώσεις τους.
Η διπλή και τριπλή φορολόγηση των ακινήτων, δια του φόρου ακινήτου περιουσίας, του «χαρατσίου Βενιζέλου» και των άλλων ειδικών φόρων, αποπνέουν την νοοτροπία των συντακτών του τουρκικού νόμου «βορλικίου» και αυξάνουν δραματικά την ύφεση της ελληνικής οικονομίας.
