ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ ΣΤΟ Ρ/Φ REAL
FM
ΚΑΙ
ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΝΙΚΟ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
22/4/2013
Κύριε
Υπουργέ, καλημέρα σας. Θέλω να ξεκινήσω
ρωτώντας, πόσο ανήσυχος είστε για το
ενδεχόμενο να χρειαστεί να ληφθούν νέα
μέτρα στη χώρα. Και το λέω, με την έννοια,
ότι στο Μνημόνιο υπάρχει αυτόματη ρήτρα
πλέον, για την περίπτωση που δεν
πιάσουμε τους στόχους μας.
Αναδεικνύετε την αυτόματη
ρήτρα για την περίπτωση που δεν πιάσουμε
τους στόχους μας αλλά παραλείπετε να
αναφερθείτε στην ρήτρα ύφεσης, που είναι
εξίσου σημαντική και η οποία έχει
περιληφθεί στο δεύτερο πρόγραμμα
οικονομικής πολιτικής όταν
Πρωθυπουργός της Χώρας ήταν ο κ.
Παπαδήμος και είχαμε φροντίσει τότε να
υιοθετηθεί, με βάση την εμπειρία και τις
αποκλίσεις που είχαν καταγραφεί τότε.
Η δική
μου δουλειά είναι να αναδεικνύω το
σενάριο που είναι επικίνδυνο για τους
πολίτες, η δική σας δουλειά είναι να
υπερασπιστείτε την ρήτρα ύφεσης. Αλλά
μέχρι στιγμής, δεν βλέπω να το κάνει
καμία ελληνική Κυβέρνηση.
Δεν σας κάνω κριτική, απλά
υπενθύμιση. Η ρήτρα ύφεσης είναι μία
κατάκτηση που προστέθηκε στο δεύτερο
πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής πάνω
στην εμπειρία που χτίσαμε από το
διάστημα που υπογράψαμε το πρώτο
πρόγραμμα μέχρι και την υπογραφή του
δεύτερου προγράμματος. Υπενθυμίζω τι
λέει η ρήτρα ύφεσης : «σε περίπτωση που
τελικά οι επιδόσεις στην οικονομία σε
ότι αφορά την μεγέθυνση, είναι
χειρότερες, σε σχέση με αυτές που είχαν
εκτιμηθεί, η χώρα μπορεί να διεκδικήσει
να μην πάρει μέτρα για εκείνες τις
αποκλίσεις που οφείλονται στο γεγονός
ότι η ύφεση αποδεικνύεται βαθύτερη από
αυτή που είχε εκτιμηθεί στο πρόγραμμα».
Με βάση, λοιπόν, αυτές τις εκτιμήσεις η
ελληνική Κυβέρνηση μπορεί να
διεκδικήσει, διαπραγματευόμενη με την
Τρόικα, όποιες αποκλίσεις προκύπτουν
από την βαθύτερη ύφεση να μην οδηγήσουν
στη λήψη νέων μέτρων. Και νομίζω ότι αυτό
το έχει κατανοήσει και η Τρόικα, γιατί
αντιλαμβάνεται ότι κανένας από τους
κυβερνητικούς εταίρους δεν έχει την
βούληση αυτή τη στιγμή να υπερασπιστεί
οποιαδήποτε κάλυψη κενών με την λήψη
νέων μέτρων.
Επομένως
κύριε Υπουργέ, καταλαβαίνω από την
τοποθέτησή σας, ότι η ανάπτυξη δεν
έρχεται, δεν είναι καθ’ οδών. Σας ρωτώ,
γιατί είχα ακούσει τον κ. Στουρνάρα στην
αρχή της χρονιάς, να μιλάει για αλλαγή
σελίδας τώρα, προς το τελευταίο τρίμηνο
της χρονιάς. Και βλέπω αυτές οι
εκτιμήσεις αλλάζουν συνεχώς. Άκουσα τον
κ. Τόμσεν να λέει «ότι σε ένα με ενάμιση
χρόνο θα φύγουμε από την υφεσιακή πορεία».
Από την εποχή που είχα θέσεις
ευθύνης στο Υπουργείο Οικονομικών,
επεσήμανα τότε, στην τότε αντιπολίτευση
που ήταν η ΝΔ και που μιλούσε για το πόσο
σημαντικό είναι να περάσει η χώρα μας σε
ανάπτυξη, για να μπορέσουν να
εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές και να
αποδώσουν, χωρίς ο κόσμος να υφίσταται
τις σκληρές συνέπειες των περικοπών σε
μισθούς και συντάξεις, ότι η ανάπτυξη
δεν είναι μια μηχανική διαδικασία. Ο
Υπουργός Οικονομικών ή ο Υπουργός
Ανάπτυξης δεν έχουν πάνω στο τραπέζι
τους ένα κοντρόλ με κουμπάκια που δίνουν
αριθμούς ανάπτυξης. Σήμερα, ακολουθούμε
μια πολιτική εμπροσθοβαρή. Διότι, αυτό
ήταν το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης
μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Το σύνολο
των μέτρων που αφορούσε την διετία 2013-2014,
δυστυχώς, η Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να
πείσει την Τρόικα να μοιραστεί ισομερώς
μέχρι και το 2016. Δεν δέχτηκε η Τρόικα να
μοιραστούν αυτά τα μέτρα. Πήραμε μέτρα
ύψους περίπου 10 δις για το 2013 και αυτά
εντείνουν την ύφεση.
Η αβεβαιότητα εξακολουθεί να υπάρχει, όχι
μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό,
και ειδικά μετά τις αποφάσεις για την
Κύπρο, το κλίμα που υπάρχει είναι ένα
κλίμα ανησυχίας και αβεβαιότητας σ’ όλη
την Ευρώπη και επομένως είναι λίγο
δύσκολο κανείς να πει ότι θα μπορέσουμε
να έχουμε εκείνες τις θετικές εξελίξεις
που περιμέναμε για το 2014. Πρέπει, δηλαδή,
η κυβέρνηση να εντείνει πολύ τις
προσπάθειές της στα εξής μέτωπα, για να
μιλήσει κανείς για αναστροφή κλίματος.
Πρώτον, στην επιτάχυνση και την
ολοκλήρωση της διαδικασίας της
ανακεφαλαιοποίησης. Αναγκαία
προϋπόθεση για να λειτουργήσει μία
οικονομία προς θετική κατεύθυνση είναι
να υπάρχουν τράπεζες, οι οποίες θα
δίνουν ρευστότητα. Δεύτερον, να
επιταχυνθεί η αποπληρωμή των
ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχει το
δημόσιο προς τρίτους. Το Γενικό
Λογιστήριο έχει ξεκινήσει τις
διεργασίες, αλλά έχει πολύ μεγάλη
σημασία τα χρήματα που δίνει το Γενικό
Λογιστήριο να πηγαίνουν στην οικονομία
και να μην πηγαίνουν στους ενδιάμεσους.
Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, ενώ
θεωρητικά φαίνεται ότι έχουν φύγει
αρκετά χρήματα
από το Γενικό Λογιστήριο, δεν έχουν πάει
στους παραλήπτες, στους τελικούς
δικαιούχους δηλαδή, στις επιχειρήσεις.
Αλλά έχουν πάει σε οργανισμούς όπως
είναι ο ΕΟΠΥΥ, ο οποίος δεν τα’ χει δώσει
σε κλινικές, σε διαγνωστικά κέντρα ή
έχουν πάει σε Οργανισμούς Τοπικής
Αυτοδιοίκησης αλλά δεν έχουν πάει σ’
αυτούς που έχουν κάνει έργα. Ένα τρίτο
θέμα, πολύ σημαντικό, να επιταχυνθεί η
επιστροφή φόρων, αυτές έχουν
συγκρατηθεί πάρα πολύ το τελευταίο
διάστημα. Όλα αυτά λύνουν το πρόβλημα
της ρευστότητας μέσα στην οικονομία.
Επίσης, να επιταχυνθεί το πρόγραμμα
δημοσίων επενδύσεων, να μη
χρησιμοποιούμε, δηλαδή, τις δαπάνες του
προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, για
να εμφανίζεται η εικόνα στην εκτέλεση
του προϋπολογισμού ότι είναι καλή αλλά
το αντίθετο, να τις επιταχύνουμε. Όλα
αυτά μπορούν να
διαμορφώσουν προϋποθέσεις ανάσχεσης
στο σοκ που προκαλεί η λήψη των μέτρων
του 2013.
Πάντως, από την
κριτική αυτή που κάνετε, εσείς την
κάνετε με θετικό τρόπο, με προτάσεις,
αλλά δεν παύει να είναι κριτική, η
αίσθηση που αποκομίζω είναι ότι η
Κυβέρνηση δεν σκίζει.
Υπάρχουν δύο παράγοντες που επηρεάζουν
τις εξελίξεις.
Πείτε το απλά,
κύριε Υπουργέ, πείτε το απλά σας
παρακαλώ. Αισθάνεστε ότι πάει καλά η
Κυβέρνηση;
Πιστεύω ότι χρειάζονται
ρυθμοί ποιο αποτελεσματικοί. Η
Κυβέρνηση πρέπει να ενισχυθεί ως προς
την αποτελεσματικότητά της και ως προς
τις δυνατότητες που έχει να ανατρέπει
αρνητικά δεδομένα, τα οποία υπάρχουν.
Ένας φίλος μου
λέει, ρώτα τον κύριο Σαχινίδη, μου το
γράφει εδώ στο tweeter, ο φίλος μου ο Τάκης, μου λέει, η ρήτρα
ύφεσης σημαίνει ότι δεν θα μας τα πάρουν
τώρα αλλά αργότερα;
Όχι. Η ρήτρα ύφεσης λέει, ότι αν έχουν
πέσει οι πιστωτές έξω
στις εκτιμήσεις, διότι καθόμαστε σ’ ένα
τραπέζι, γίνονται οι διαπραγματεύσεις,
λένε για παράδειγμα η ύφεση θα είναι 4,2%.
Αν αποδειχθεί ότι η ύφεση είναι, λέω εγώ
για παράδειγμα, μεγαλύτερη απ’ αυτό το
οποίο έχει αρχικά εκτιμηθεί, δεν μπορεί
μετά να έρχονται
και να λένε “α, ξέρετε, κάναμε ένα λάθος
στο ζήτημα της ύφεσης και επομένως θα
πρέπει αυτές τις αποκλίσεις να τις
καλύψουμε με νέα μέτρα”.
Ναι, αλλά μέχρι
στιγμής δεν έχει λειτουργήσει η ρήτρα.
Διότι, για παράδειγμα, στο Φ.Π.Α. εστίασης
θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει η αλλαγή ή
στο φόρο που αφορά τα καύσιμα.
Να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα. Πρώτον, η
ρήτρα ύφεσης εφαρμόζεται κι έχει ισχύ
όταν παρατηρούνται αποκλίσεις. Άρα,
πρέπει να καταγράψουμε που οφείλονται
αυτές οι αποκλίσεις; Μήπως οφείλονται σε
αποφάσεις που ψηφίστηκαν
στη Βουλή και δεν εφαρμόστηκαν; Εκεί
δεν φταίει η ύφεση.
Εκεί είναι σφάλμα της ελληνικής
κυβέρνησης, των Υπουργών οι οποίοι δεν
εφάρμοσαν αυτά τα οποία ψηφίστηκαν στη
Βουλή. Αν όμως οι αποκλίσεις στα έσοδα
οφείλονται σε παράγοντες για τους
οποίους όμως δεν ευθυνόμαστε εμείς, για
παράδειγμα αν βγαίνει ένας Υπουργός της
Γερμανίας, ή οποιοσδήποτε, και κάνει
αρνητικές δηλώσεις σε βάρος της Ελλάδας,
δεν έχουμε την τουριστική κίνηση που
εμείς επιθυμούσαμε
και η οποία θα έδινε μια ανάσα στην
ελληνική οικονομία, δεν μπορεί μετά να
κληθεί ο Έλληνας φορολογούμενος, ο
Έλληνας πολίτης, να συνεισφέρει σε βάρη
που προκαλούνται από αναστάτωση και από
αβεβαιότητα, που δημιουργούνται από
εξωγενείς παράγοντες. Γι’ αυτό και
πολλές φορές, έχω ασκήσει πολύ σκληρή
κριτική, σε Ευρωπαίους πολιτικούς οι
οποίοι με τις δηλώσεις τους αναφορικά με
την πορεία της Ελλάδος, έχουν
δημιουργήσει τεράστια ανησυχία,
τεράστια αβεβαιότητα, έχουν εξωθήσει
τους πολίτες σε ανορθολογικές επιλογές,
δεν είναι τυχαίο ότι είχαμε τόση μεγάλη
εκροή καταθέσεων από το ελληνικό
τραπεζικό σύστημα, διότι αυτοί όλοι,
παρακολουθούν τις δηλώσεις των
Ευρωπαίων, επηρεάζονται αρνητικά, και
κάνουν συγκεκριμένες επιλογές. Δεν
μπορεί λοιπόν, όταν η χώρα μας βρίσκεται
αντιμέτωπη με τόσα προβλήματα να
έρχονται και αυτοί με τις δηλώσεις τους
και να επηρεάζουν ακόμη περισσότερο τις
εξελίξεις.
Μάλιστα.
Τελευταίο ερώτημα για να κλείσουμε.
Γερμανικές αποζημιώσεις, Γερμανικό
κατοχικό δάνειο. Πρέπει να διεκδικηθούν
με ένταση, από την Ελλάδα; Και μιλώ, ιδίως
για το κατοχικό δάνειο, το οποίο είχε
αρχίσει να εξοφλείται. Δηλαδή
αποδεικνύεται με επίσημα έγγραφα, η
οφειλή.
Έχω τοποθετηθεί δημόσια πάνω σ’ αυτό το
ζήτημα όταν με την ιδιότητα του
αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών μαζί με
τον κύριο Δήμα και με τον κύριο
Παπαϊωάννου, κληθήκαμε από την
ελληνική Βουλή για να συζητήσουμε ποια
είναι η θέση της ελληνικής κυβέρνησης,
ως προς το ζήτημα του κατοχικού δανείου,
αλλά και των υποχρεώσεων που έχει η
Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα. Είχαμε
πει ότι η Ελλάδα ουδέποτε έχει
παραιτηθεί από τις απαιτήσεις τις
οποίες έχει από τη Γερμανία.
Δεν αρκεί αυτό
όμως. Αυτό ακούγεται
πολύ light. Το θέμα είναι
αν διεκδικούμε και με ποιους τρόπους. Να
εγγραφεί στον προϋπολογισμό, για
παράδειγμα, η οφειλή του κατοχικού
δανείου;
Δεν είναι light.
θέλω να κάνουμε τη συζήτησή μας λογικά.
Πρώτον, δεν έχουμε παραιτηθεί γιατί αυτό
είναι το πιο σημαντικό. Δεύτερον, δεν
μπορείτε να
εγγράψετε, τί να εγγραφεί στον
προϋπολογισμό;
Θα βάλετε την
απαίτηση. Όπως οι εταιρίες βάζουν τις
απαιτήσεις από τρίτους, θα βάλετε την
απαίτηση και θα αποτελεί άλλη μία βάση,
νομική βάση, για τη διεκδίκηση.
Όχι. Η εγγραφή της απαίτησης μέσα στον
προϋπολογισμό, δεν δημιουργεί πρόσθετη
βαρύτητα…
Γιατί το λέτε;
Η Eurostat θα το
προσθέσει αυτό στο χρέος της Γερμανίας;
Αν το εγγράψετε στον προϋπολογισμό; Αυτό
είναι το ερώτημα.
Όχι. Δεν έχει κάποιον κανόνα γύρω από το
ζήτημα αυτό για να έρθει να πει ότι
ξέρετε κάτι, δύο κράτη έχουν μεταξύ τους
μία διαφορά και επομένως, επειδή το
ενέγραψε στον προϋπολογισμό, αυτό
δημιουργεί αυτόματα μία υποχρέωση από
την άλλη πλευρά για λογαριασμό της.
Γενικά δε σας βλέπω θερμούς
να βγείτε να το διεκδικήσετε δυνατά.
Βλέπω να λέτε και το λέτε όλοι σας τον
τελευταίο καιρό ότι «δεν έχουμε πάψει
ποτέ…». Τι θα πει «δεν έχουμε πάψει;». «Τι
κάνουμε» είναι το ερώτημα;.
Τι
κάνουμε; Να σας πω τί έκανα, το διάστημα
που ήμουν στο Γενικό Λογιστήριο. Είχα
ζητήσει από τους υπαλλήλους, όταν το
ζήτημα αυτό τέθηκε και έπρεπε να
ενημερώσουμε τους συναδέλφους της
Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, να
αναζητήσουμε όλο το αρχειακό υλικό, το
οποίο υπήρχε στο Γενικό Λογιστήριο,
προκειμένου να διαπιστώσουμε ποιες
είναι οι πρωτοβουλίες που είχαν
αναληφθεί από Κυβερνήσεις του
παρελθόντος προκειμένου η χώρα να το
διεκδικήσει.
Και τι έγινε μετά; Γιατί τώρα
ξαναβλέπω εγώ ότι ξαναφτιάχνουν το
φάκελο πάλι, τώρα αυτοί.
Να
βάλουμε δύο πράγματα στη συζήτηση.
Πρώτον: Θέλω να υπάρχει ένας
τεκμηριωμένος φάκελος και πιστεύω ότι
θέλουμε όλοι οι πολιτικοί να υπάρχει
ένας τεκμηριωμένος φάκελος, με τον οποίο
θα διεκδικήσουμε τα χρήματα αυτά που
οφείλει η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα.
Και νομίζω, ότι η δουλειά που έχει γίνει
αυτή τη στιγμή στο Γενικό Λογιστήριο
είναι προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι
μια πρωτοβουλία, την οποία πήραμε, μετά
από μία συζήτηση που ξεκίνησε στην
Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, άρα δεν
υπάρχει πρόβλημα ως προς την κατεύθυνση
αυτή. Το δεύτερον: Η χώρα μας πρέπει να
λύσει τα προβλήματά της. Και τα
προβλήματα της χώρας μας κ.
Χατζηνικολάου δεν είναι προβλήματα κατά
βάση δημοσιονομικά.
Συμφωνώ. Αλλά δεν είναι αυτό
το ερώτημα μου.
Όχι.
Είναι κι αυτό.
Απόλυτα συμφωνώ. Όμως μη μου
δώσετε απάντηση “α λα Σόιμπλε”, ότι : «Κάντε
τις μεταρρυθμίσεις και ξεχάστε το
δάνειο». Διότι, μπορούν και οι
μεταρρυθμίσεις να γίνουν, και το δάνειο
να μην το ξεχάσουμε. Γιατί τα βάζετε σε
αντιδιαστολή, δηλαδή. Δεν καταλαβαίνω.
Δεν το
βάζω σε αντιδιαστολή. Απλώς πολλές φορές
δημιουργούνται αυταπάτες, ότι αν ως «δια
μαγείας» καταφέρουμε
να βγάλουμε, ας πούμε, πετρέλαιο
αύριο.
Όχι. Αλλά θέλω να σας θυμίσω
ότι, πριν από δύο - τρία χρόνια, όποιος
τολμούσε να μιλήσει για πετρέλαιο ή για
τον ορυκτό πλούτο ήταν γραφικός. Και
όποιος μιλούσε για τα γερμανικά δάνεια,
επίσης, ήταν γραφικός. Λοιπόν, δε γίνεται
η χώρα αυτή να μη διεκδικεί και να μην
απαιτεί τίποτε. Και δεν είναι ανάγκη να
βάζουμε σε αντιδιαστολή τις
διεκδικήσεις με τις μεταρρυθμίσεις. Και
τα δύο. Γιατί πρέπει να διαλέξουμε;
Να τα
διεκδικήσουμε, δεν ήταν πρόθεση μου να
τα βάλω σε αντιδιαστολή. Απλά, λέω ότι δε
θα πρέπει κάποιοι να πιστεύουν ότι θα
έρθει ο “από μηχανής θεός” των εσόδων.
Σύμφωνοι. Αλλά διεκδικήστε
τα. Φωνάξτε λιγάκι να σας ακούσουμε!
Γιατί ο κόσμος νομίζει ότι φοβάστε τη
Γερμανία και δεν τολμάτε. Έτσι νομίζει ο
κόσμος.
Όχι,
κάνετε λάθος. Κανένας δε φοβάται τη
Γερμανία.
Εντάξει, να το δούμε και στην
πράξη.
Η στάση
μας απέναντι στη Γερμανία, έχει γίνει το
τελευταίο διάστημα πιο τεκμηριωμένη και
όχι ειδικά απέναντι στη Γερμανία, εγώ θα
έλεγα και απέναντι στις χώρες του Βορρά.
Διότι μη
φανταστείτε ότι η Γερμανία είναι μόνη
της. Η Γερμανία κάνει τις δικές της
επιλογές μια και είναι η πιο ισχυρή χώρα,
αλλά δεν είναι μόνο η Γερμανία.
Συνοδεύεται και από ορισμένες άλλες
χώρες, όπως είναι η Φινλανδία, για
παράδειγμα, όπως είναι η Αυστρία όπως
είναι η Ολλανδία, οι οποίες έχουν
τηρήσει μία στάση κι έχουν προκαλέσει
αυτή τη «διαίρεση» ανάμεσα στο Βορρά και
στο Νότο. Επομένως το να προσπαθείς να
πείσεις, ότι το πρόβλημα της Ελλάδος, θα
λυθεί εάν αντιπαρατεθείς απέναντι στη
Γερμανία ή εάν αντιπαρατεθείς απέναντι…
Όχι. Αλλά 100 δισεκατομμύρια
για την ανάπτυξη δε θα μας πείραζαν να
έρθουν. Και μας
τα χρωστούν.
Καθόλου
δε θα μας πείραζαν, υπό δύο όρους. Όταν θα
καθίσω στο τραπέζι να διαπραγματευτώ
τις διεκδικήσεις θα έχω μία πλήρη
τεκμηρίωση για το τι διεκδικώ, την οποία
δε θα μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς.
Έχουν μεγάλη ευθύνη οι
κυβερνήσεις μας που δεν το έχουν κάνει
τόσα χρόνια.
Εδώ
ήθελα να καταλήξω κ. Χατζηνικολάου.
Διότι ελεγχόμεθα εμείς που είχαμε την
ευθύνη και από το προηγούμενο χρονικό
διάστημα, αλλά και αυτή τη στιγμή οι
υπεύθυνοι Υπουργοί που είναι στο
Υπουργείο Εξωτερικών ή στο Υπουργείο
Οικονομικών για τα ζητήματα αυτά, όταν η
χώρα μας για περισσότερο από 30 με 40
χρόνια, δεν πήρε κάποια πρωτοβουλία προς
την κατεύθυνση αυτή. Λέω ότι αυτό είναι
πάρα πολύ άδικο σε ό,τι αφορά την
κατανομή των βαρών, να αποδίδονται το
σύνολο των ευθυνών για το γεγονός ότι η
χώρα μας δεν τα διεκδίκησε τα χρήματα
αυτά, ούτε τη δεκαετία του ’50 - και
πρέπει κάποιος να δει γιατί δεν το έκανε
- του ’60, του ’70, η του ’80.
Ωραία. Ας το κάνουμε τώρα. Για
να μη μας το λένε και τα επόμενα τριάντα
χρόνια οι επόμενες γενιές.
Κάποιοι
προσπαθούν να πραγματοποιήσουν, σε ένα
παιχνίδι πολιτικών σκοπιμοτήτων, να
αποκομίσουν πολιτικά οφέλη σε βάρος
αυτών, οι οποίοι έχουν την ευθύνη με έναν
υπεύθυνο τρόπο…
Ε, διεκδικήστε το εσείς που
είστε στην κυβέρνηση για να μη τους
αφήσετε να έχουν πολιτικά οφέλη.
Με
υπεύθυνο τρόπο να κάνουν μία διάκριση
ανάμεσα στον ανεύθυνο τρόπο διεκδίκησης
και στον υπεύθυνο τρόπο. Γιατί η
ανευθυνότητα στην περίπτωση της Ιταλίας,
έχετε δει πού έχει οδηγήσει την Ιταλία.
Μία από τις χειρότερες οικονομίες του
κόσμου, να βρίσκεται αυτή τη στιγμή
χωρίς τη δυνατότητα σχηματισμού
κυβέρνησης.
Κε Υπουργέ, σας ευχαριστώ.
Καλημέρα.
Εγώ σας
ευχαριστώ. Καλή σας ημέρα.
